Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Jutrzenka - Trzebiatowski po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.C. na bezczynność Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie wypłaty zasiłku (w miesiącu maj 2014 r.) postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] października 2014 r. T.C. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp na bezczynność organu - Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w przedmiocie wypłaty zasiłku w miesiącu maju 2014 r. Skarżący poprzedził powyższą skargę wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa z dnia [...] sierpnia 2014 r. wniesionym na podstawie art. 52 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm. - dalej p.p.s.a.) skierowanym bezpośrednio do Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej.
W odpowiedzi na skargę organ wyjaśnił, że świadczenie przyznane w wyniku rozpatrzenia wniosku z [...] maja 2014 r. wydano decyzje o nr: [...] z dnia [...] maja 2014r., zaś świadczenie wypłacono stronie do dnia 30 czerwca 2014 r. Jednocześnie organ wniósł o odrzucenie skargi lub ewentualnie o jej oddalenie.
W kolejnych pismach z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] przesłanych odpowiednio do spraw o sygn. akt II SAB/Go 122/14 i II SAB/Go 121/14, a załączonych na podstawie zarządzeń do niniejszych akt oraz w piśmie z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] organ potwierdził, iż żądane świadczenie zostało stronie przyznane i wypłacone. Wskazał także, że skarżący nie kierował do organu zażalenia w trybie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze zm.) a jedynie wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, ze zm.) wojewódzki sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.
Kontrola ta z mocy art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. obejmuje również bezczynność organów. Zakres przedmiotowy skargi na bezczynność wyznaczają postanowienia art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a. Tym samym zaskarżenie bezczynności organu administracji jest dopuszczalne tylko w takim zakresie, w jakim dopuszczalne jest na mocy powyższych przepisów zaskarżenie decyzji, postanowień, innych aktów i czynności oraz pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnych sprawach. W przedmiotowej sprawie żądane przez skarżącego zachowanie organu nie polegało na wydaniu decyzji, postanowienia lub pisemnej interpretacji, lecz na podjęciu czynności w celu wykonania decyzji. Z tego względu wniesioną skargę Sąd potraktował jako skargę na bezczynność w zakresie podjęcia czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. Wskazać jednakże należy, iż zdaniem Sądu przez inne czynności, o których mowa w przepisie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. należy rozumieć wyłącznie czynności z zakresu administracji publicznej na mocy, których organ podejmuje na podstawie przepisów prawa władcze rozstrzygnięcie w sprawie administracyjnej. Do tego rodzaju aktów i czynności nie zalicza się czynność materialno - techniczna polegająca na wypłacie przyznanego decyzją administracyjną świadczenia. Z tego względu zaniechanie organu w tym zakresie na podstawie przepisu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. a contrario nie podlega zaskarżeniu do sądu .
Tym samym przedmiot skargi T.C. jakim jest zaniechanie organu w przedmiocie wypłaty świadczenia nie podlega kognicji sądów administracyjnych i w konsekwencji skarga wniesiona w tym zakresie podlegać powinna odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.