Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski po rozpatrzeniu w dniu 7 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku pełnomocnika strony skarżącej adw. A.S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi M.B. na przewlekłość postępowania Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie wymeldowania postanawia: przyznać od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim adwokatowi A.S. kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści) złotych podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za udział w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji.
Postanowieniem z dnia 7 października 2016 r. starszy referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. przyznał skarżącemu prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
Na tej podstawie, po wystąpieniu Sądu do Okręgowej Rady Adwokackiej, na pełnomocnika skarżącego został wyznaczony adwokat A.S. (k. 26 akt sądowych).
W dniu 10 listopada 2016 r. substytut pełnomocnika skarżącego zapoznał się z aktami sprawy.
Postanowieniem z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt II SAB/Go 151/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. odrzucił skargę M.B. na podstawie art. 58 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz.718) zwanej dalej p.p.s.a.
W dniu 9 grudnia 2016 r. wyznaczony pełnomocnik skarżącego złożył wniosek o uzupełnienie postanowienia Sądu z dnia 24 listopada 2016 r. w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu oświadczając, że nie zostały uiszczone w całości lub w części oraz pismo informujące Sąd o braku podstaw do zaskarżenia postanowienia Sądu z dnia 24 listopada 2016 r. i wnosząc o przyznanie kosztów z tytułu sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia zażalenia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że wniosek pełnomocnika skarżącego o uzupełnienie postanowienia Sądu z dnia 24 listopada 2016 r. w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach pomocy prawnej udzielonej skarżącemu stanowi w rzeczywistości wniosek o przyznanie nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu. Wyjaśnienia w tym kontekście wymaga, że żaden z przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., określanej dalej jako p.p.s.a.), nie zobowiązuje sądu do zawarcia takiego rozstrzygnięcia w orzeczeniu kończącym postępowanie. Podstawy do takiego działania Sądu nie stanowi art. 250 p.p.s.a., zgodnie z którym to - wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Przepis ten wskazuje jedynie na zasady, według których to ustala się wysokość wynagrodzenia ustanowionego w ramach prawa pomocy pełnomocnika.
Zgodnie z treścią art. 250 § 1 p.p.s.a. wyznaczony adwokat, radcy prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. W uzasadnionych przypadkach, sąd może obniżyć wynagrodzenie, o którym mowa w § 1 (§ 2).