Sprawa ze skargi na decyzję Burmistrz Miasta i Gminy w przedmiocie : Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA ANNA Juszczyk - Wiśniewska (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 28 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.P. na decyzję Burmistrz Miasta i Gminy z dnia r. Nr w przedmiocie : Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności p o s t a n a w i a #FOR ODM_WYNIKI Odrzucono skargę

Uzasadnienie

T.P. złożył skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy zarzucając świadomą i celowa przewlekłość postępowania administracyjnego. Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do niezwłocznego wydania aktu administracyjnego z wniosku strony z dnia [...] maja 2003 r. oraz zasądzenie od Burmistrza Miasta i Gminy na rzecz skarżącej, kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na wstępie rozważań należy wskazać, iż badanie merytorycznej zasadności skargi poprzedza sprawdzenie jej wymagań formalnych, w tym dopuszczalności wniesienia skargi (art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Do warunków dopuszczalności skargi należy wyczerpanie środków zaskarżenia (art. 52 § 1 tej ustawy). Dotyczy to także skarg na bezczynność organów, które przewiduje art. 3 § 2 pkt 8 omawianej ustawy proceduralnej. W rozważanym wypadku mamy do czynienia ze skargą na bezczynność organu w zakresie wniosku o nieodpłatne nabycie prawa własności. Należy podkreślić, iż w sytuacji wniesienia skargi na bezczynność polegającą na powstrzymaniu się od wydania w terminie decyzji, skarżący jest zobowiązany w pierwszej kolejności wykorzystać środek prawny określony w art. 37 k.p.a. tj. zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w ustawowym terminie. Stanowisko takie jest utrwalone w orzecznictwie i doktrynie. Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 24 maja 2001 r., IV SA 572/99 (ONSA 2002, nr 3, poz.116) stwierdził, iż wniesienie zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. jest wyłącznie warunkiem formalnym wystąpienia przez osobę zainteresowaną ze skargą do sądu administracyjnego na bezczynność organu.

Przenosząc powyższe uwagi na kanwę niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż skarżący T.P. nie spełnił wskazanego powyżej wymogu. Skarżący bowiem nie złożył zażalenia w trybie art. 37 § l k.p.a. do organu wyższego stopnia, którym dla burmistrza jest samorządowe kolegium odwoławcze (art. 17 pkt 1 k.p.a.). Nie stanowi spełnienia tego obowiązku dokonane przez skarżącego wezwanie do naruszenia prawa skierowane do organu l instancji. Niezależnie od tego jak skarżący nazwał swoje pismo z dnia [...].05.2005 r., zasadniczą przeszkodą do potraktowania go jako zażalenia, jest to, że nie zostało ono skierowane do organu II instancji.

Oznacza to, że skarga została skierowana do sądu przedwcześnie. Skarżący będzie mógł skargę wnieść ponownie, po spełnieniu omawianego wymogu formalnego.

Kierując się powyższymi względami skargę jako niedopuszczalną, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało odrzucić. Zwrot wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 lit a wyżej wymienionej ustawy.

Strona 1/1