Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.D. na bezczynność Burmistrza w przedmiocie zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę postanawia: odrzucić skargę.
W dniu 10 lipca 2015 r. wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. przekazana przez Burmistrza skarga J.D. na bezczynność tego organu w zakresie zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. zważył, co następuje:
Na wstępie wyjaśnienia wymaga, iż przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi Sąd bada legitymację skargową, zachowanie terminu oraz warunków formalnych skargi, a przede wszystkim dokonuje oceny dopuszczalności skargi. W tym ostatnim aspekcie chodzi głównie o to, czy skarga dotyczy przedmiotu objętego właściwością sądu administracyjnego.
W pierwszej kolejności zatem, dla oceny dopuszczalności skargi J.D. na bezczynność Burmistrza, istotne znaczenie ma ustalenie przedmiotu żądania skierowanego przez skarżącego do tego organu (wyrok NSA z dnia 5 lutego 1999 r., I SAB 90/98 LEX nr 48016). Zgodnie bowiem z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 - dalej jako "ppsa"), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje jedynie orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a. Oznacza to, iż przedmiotem skargi na bezczynność może być jedynie takie postępowanie organu, które co do istoty powinno zostać zakończone przez wydanie decyzji administracyjnej, postanowienia - w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, bądź rozstrzygającego sprawę co do istoty, a także postanowienia - w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. Ponadto skarga na bezczynność możne dotyczyć postępowania, które zakończyć się powinno wydaniem innego niż określone w pkt 1-3 aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa lub pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w indywidualnych sprawach. Jeżeli zatem organ będąc zobowiązanym do wydania jednego z w/w aktów administracyjnych, nie czyni tego, jego bezczynność, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ppsa może stanowić przedmiot skargi do sądu administracyjnego.
Przedmiotem skargi J.D. jest bezczynność w zakresie zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę. Skarżący powołując się na art. 6 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 poz. 139) zwrócił się do Burmistrza o podpisanie umowy na dostarczenie wody.
Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu bezspornym jest, iż w niniejszej sprawie Skarżący oczekuje od organu, dokonania określonej czynności zmierzającej do nawiązania stosunku cywilnoprawnego w postaci umowy o zaopatrzeniu w wodę należącej do nich działki. Omawiana skarga dotyczy zatem roszczeń cywilnoprawnych wynikających z przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. nr 16 poz. 93 ze zm.) oraz wskazanej już ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Ustawa z dnia o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków wskazuje z kolei, że realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego zapewnia na własny koszt osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci (art. 15 ust. 2 ustawy), a przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane przyłączyć do sieci nieruchomość osoby ubiegającej się o przyłączenie nieruchomości do sieci, jeżeli są spełnione warunki przyłączenia określone w regulaminie oraz istnieją techniczne możliwości świadczenia usług (art. 15 ust. 4 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków). Zgodnie bowiem z art. 6 ust. 1 w/w ustawy dostarczanie wody lub odprowadzanie ścieków odbywa się na podstawie pisemnej umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków zawartej między przedsiębiorstwem wodociągowo-kanalizacyjnym a odbiorcą usług. Przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane do zawarcia umowy o zaopatrzenie w wodę lub odprowadzanie ścieków z osobą, której nieruchomość została przyłączona do sieci i która wystąpiła z pisemnym wnioskiem o zawarcie umowy (art. 6 ust. 2). Do zakupu wody lub wprowadzania przez przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne ścieków do urządzeń kanalizacyjnych niebędących w jego posiadaniu stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 6 ust. 1 a). W orzecznictwie podkreśla się, że przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane przyłączyć do sieci nieruchomość osoby ubiegającej się o przyłączenie nieruchomości do sieci, jeżeli są spełnione warunki przyłączenia określone w regulaminie gminnym oraz istnieją techniczne możliwości świadczenia usług, a umowa na dostarczenie wody stanowi umowę o świadczenie usług w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a do rozpoznania tego rodzaju spraw powołane są sądy powszechne (wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 25 września 2012 r., sygn. akt I ACa 484/12).
Tym samym skarżący nie może skutecznie na drodze postępowania administracyjnego domagać się podjęcia przez Burmistrza aktywności w tym zakresie. Sprawa ta nie ma charakteru administracyjnoprawnego i nie podlega rozstrzygnięciu w drodze jednostronnego, indywidualnego aktu administracyjnego bądź czynności, wymienionych w art. 3 § 2 ppsa. W konsekwencji nie może również być przedmiotem skargi na bezczynność, stosownie do przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ppsa.
Powyższe prowadzić musi do stwierdzenia, że sprawa objęta skargą J.D. nie mieści się w granicach kognicji sądów administracyjnych określonych przepisami art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. nr 153 poz. 1269 ze zm.) oraz art. 1 i art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którymi sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, obejmującą orzekanie w sprawach skarg na akty i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 ppsa.
Powyższe prowadzi do wniosku, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, wobec czego skarga, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 ppsa podlega odrzuceniu.