Sprawa ze skargi G.D. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie samowoli budowlanej
Sentencja

Dnia 28 lipca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Pauter po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2016 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G.D. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie samowoli budowlanej - części linii energetycznej [...] p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

Pismem z dnia [...] kwietnia 2016 r. G.D. wniósł skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie samowoli budowlanej - części linii energetycznej [...].

Na podstawie zarządzenia Sędziego z dnia 27 czerwca 2016 r. pismem z dnia 4 lipca 2016 r. wezwano G.D. do uzupełnienia stwierdzonego braku formalnego skargi poprzez wykazanie, że przed wniesieniem skargi skarżący wniósł (we własnym imieniu) zażalenie w trybie art. 37 § 1 kpa na przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawie samowoli budowlanej linii energetycznej [...] na odcinku przechodzącym przez działkę [...] należącą do M.H.; W tym przesłanie odpisu złożonego zażalenia oraz odpowiedzi udzielonej przez organ a także określenie naruszenie prawa lub interesu prawnego skarżącego przez przewlekłe działanie organu w ramach postępowania w sprawie samowoli budowlanej linii energetycznej [...] na odcinku przechodzącym przez działkę [...] należącą do M.H..

Ponadto zarządzaniem z dnia 27 czerwca 2016 r. wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od wniesionej skargi, w kwocie 100 zł, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Oba wezwania, przesłane jednym listem polecony, skarżący odebrał osobiście dnia 7 lipca 2016 r. Do dnia posiedzenia niejawnego wyznaczonego na dzień 28 lipca 2016 r. skarżący nie udzielił odpowiedzi na w/w wezwanie Sądu. Nie uiścił również wpisu sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Badanie merytorycznej zasadności skargi każdorazowo poprzedza analiza jej dopuszczalności, w tym m.in. czy sąd administracyjny jest właściwy do rozpoznania danej sprawy. Postępowanie sądowoadministracyjne może toczyć się bowiem wyłącznie na podstawie prawnie dopuszczalnej i skutecznie wniesionej skargi.

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej zwanej ppsa) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. W myśl art. 3 § 2 pkt 8 i 9 ppsa kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a oraz bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Skarga na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest dopuszczalna w przypadkach, gdy jej przedmiot mieści się w zakresie wskazanym w art. 3 § 2 pkt 8 ppsa (tzn. w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a) jak również w zakresie wskazanym w art. 3 § 2 pkt 9 ppsa, a więc niewydanie aktu lub niepodjęcie czynności określonej w tych przepisach. Skarga na bezczynność organu jest bowiem pochodną skargi na określone prawne formy działania organów administracji publicznej. Oznacza to, że skarga na bezczynność przysługuje tylko w tych sprawach, w których są wydawane decyzje i postanowienia (art. 3 § 2 pkt 1-3 ppsa) oraz w tych sprawach, w których mogą być podejmowane akty lub czynności określone w art. 3 § 2 pkt 4 ppsa, a także wówczas, gdy odrębna ustawa tak stanowi, co wynika z treści art. 3 § 3 ppsa (postanowienie NSA z 15 kwietnia 2008 r., II OSK 496/08).

Strona 1/2