Dnia 7 października 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Jaśkiewicz po rozpoznaniu w dniu 7 października 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.G. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji p o s t a n a w i a : odrzucić skargę.
Decyzją z dnia [...] czerwca 1989 r. nr [...] Naczelnik Miasta i Gminy wydał pozwolenie na budowę czterech budynków mieszkalnych, kotłowni i przepompowni ścieków na działce nr [...] przy ul. [...].
Pismem z dnia [...] marca 2014 r. T.G. zwróciła się do Burmistrza Miasta i Gminy o usunięcie powyższej decyzji z obrotu prawnego. Kolejnym pismem z dnia [...] maja 2014 r. wnioskodawczyni poinformowała Burmistrza, iż w przypadku dalszego braku reakcji na powyższy wniosek wystąpi ze skargą na bezczynność tego organu do sądu administracyjnego.
Pismem z dnia [...] maja 2014 r. T.G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie usunięcia z obrotu prawnego powyższej decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa wskazując, że jej wniosek w tym zakresie pozostał bez reakcji organu.
Burmistrz Miasta i Gminy nie udzielił odpowiedzi na skargę.
W odpowiedzi na wezwanie Sądu T.G. podała, że przed wniesieniem powyższej skargi nie występowała do organu wyższej instancji (w tym przypadku do Wojewody) z zażaleniem na niezałatwienie sprawy w terminie, o którym mowa w art. 37 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Zdaniem skarżącej Burmistrz Miasta i Gminy powinien sam przekazać wnoszone przez nią pisma organom właściwym do nadania sprawie biegu zgodnego z przepisami prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić.
Zgodnie z art. 52 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania zastosowanie znajduje art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267), w myśl którego na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35, w przepisach szczególnych, ustalonym w myśl art. 36 lub na przewlekłe prowadzenie postępowania stronie służy zażalenie do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
W świetle powyższej regulacji dopuszczalność wniesienia skargi na bezczynność burmistrza zależy każdorazowo od poprzedzenia jej opisanym wyżej zażaleniem do organu wyższego stopnia. Wezwanie to może być wniesione w każdym czasie, jednakże przed wniesieniem skargi do sądu administracyjnego. W rozpatrywanej sprawie T.G. wnosząc skargę w dniu 25 maja 2014r. powyższego wymogu nie dochowała. Z uwagi na tę okoliczność brak było podstaw do merytorycznego rozpatrzenia sprawy.
Niewykorzystanie przez stronę środka zaskarżenia, który powinien poprzedzać wniesienie skargi powoduje, iż złożona do sądu administracyjnego skarga na bezczynność jest niedopuszczalna, co skutkuje jej odrzuceniem na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. W konsekwencji, na podstawie wskazanego powyżej przepisu, orzeczono jak na wstępie.