Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Sędzia WSA Krzysztof Dziedzic po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.L. na przewlekłość postępowania Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie udzielenia odpowiedzi postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z dnia [...] września 2015 r. M.L. wniósł skargę na przewlekłość postępowania Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pismo w sprawie zawyżonych należności za odprowadzanie podczyszczonych ścieków do kanalizacji miejskiej.
Zarządzeniem z dnia 19 października 2015r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. wezwał skarżącego do uiszczenia wpisu w kwocie 100 zł (k. 24 i 26 akt sprawy) oraz wykazania, że przed wniesieniem skargi do Sądu skierował do organu wyższego stopnia - Samorządowego Kolegium Odwoławczego zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, pod rygorem przyjęcia, że zażalenie takie nie zostało skierowane (k. 25 i 27 akt sprawy- w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem odrzucenia skargi.
W wyznaczonym terminie skarżący uiścił wpis sądowy, a pismem z dnia [...] października 2015r. poinformował, iż nie składał zażalenia do SKO, bo "to nie zażalenie na czynności, a na opieszałość w załatwianiu spraw (...)".
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania z uwagi na częściowe uwzględnienie skargi i udzielenie skarżącemu żądanej informacji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.
Zgodnie z treścią art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., skargę do Sądu można wnieść dopiero po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka.
Przez wyczerpanie środków zaskarżenia ustawa nakazuje natomiast rozumieć sytuację, gdy stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, przewidziany w ustawie
(art. 52 § 2 p.p.s.a.). Oznacza to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie powinno zastępować postępowania administracyjnego, a więc nie może zostać wszczęte dopóty, dopóki to postępowanie się toczy, jak również to, że postępowanie sądowoadministracyjne nie może zostać uruchomione, jeżeli nie zostały wykorzystane środki weryfikacji kwestionowanych aktów i czynności, dostępne podmiotowi, który chce uruchomić postępowanie sądowoadministracyjne, w postępowaniu administracyjnym (T. Woś [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2008 s. 267).
Skoro przedmiotem niniejszej skargi jest przewlekłość postępowania organu administracji publicznej, wyjaśnić należy, iż środkiem zaskarżenia, wskazanym w art. 52 § 1 p.p.s.a. - jest zażalenie do organu wyższego stopnia, o którym stanowi art. 37 § 1 k.p.a. Zgodnie bowiem z przepisem art. 37 § 1 k.p.a. stronie w trakcie postępowania administracyjnego służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia w sytuacji, gdy właściwy w sprawie organ nie załatwi sprawy w terminie określonym przepisami k.p.a. oraz w sytuacji, gdy wyżej wymieniony organ nie zawiadomi strony o każdym przypadku niezałatwienia sprawy w terminie ze wskazaniem przyczyn zwłoki i podaniem nowego terminu załatwienia sprawy.
W przedmiotowej sprawie M.L. wniósł skargę na przewlekłość postępowania Burmistrza Miasta i Gminy w przedmiocie udzielenia odpowiedzi na pismo w sprawie zawyżonych należności za odprowadzanie podczyszczonych ścieków do kanalizacji miejskiej. W piśmie z dnia [...] października 2015r. skarżący oświadczył, iż przed wniesieniem skargi do Sądu nie złożył ww. zażalenia do organu wyższego stopnia, jakim w niniejszej sprawie jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze.
Tym samym należało stwierdzić, że skarżący nie wyczerpał przewidzianego prawem środka zaskarżenia warunkującego uznanie skargi za dopuszczalną. Zatem złożenie skargi przez M.L. uznać należało za przedwczesne, a jej rozpoznanie na tym etapie za niemożliwe. W konsekwencji, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., postanowiono jak w sentencji.