Sprawa ze skargi na bezczynność Wojewody w przedmiocie wydania decyzji o wyłączeniu nieruchomości spod działania dekretu PKWN o reformie rolnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie : Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Detka, WSA Dorota Chobian, WSA Beata Ziomek (spr.), , Protokolant ref. staż. Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi A. B., J. Ł. i W. Ł. na bezczynność Wojewody w przedmiocie wydania decyzji o wyłączeniu nieruchomości spod działania dekretu PKWN o reformie rolnej postanawia: odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

A. B., W. Ł. i J. Ł. wniosły w dniu 25 czerwca 2004r. skargę na bezczynność Wojewody polegającą na zaniechaniu rozpoznania sprawy i niewydaniu decyzji w sprawie z ich wniosku z dnia 22 sierpnia 2003r. o stwierdzenie na podstawie § 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 1 marca 1945r., że zabudowana domem mieszkalnym - zabytkowym pałacem nieruchomość obejmująca aktualnie działkę ewidencyjną nr 581/3 położoną w Z., gmina S., dla której Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą KW Nr [...], będąca własnością M. z W. Ł., nie podpada pod działanie przepisu art. 2 ust.1 lit. e dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944r. o przeprowadzeniu reformy rolnej (Dz.U. z 1945r. Nr 3, poz. 13 z późn.zm.).

Skarżace podniosły, iż mimo uzupełnienia wniosku o dokumenty wskazane przez organ w piśmie z dnia 25 września 2003r. Nr RR.VIII.7724/0-21/03 i mimo upływu terminów przewidzianych w art. 35 kpa Wojewoda nie wydał w przedmiotowej sprawie decyzji i nie dokonał żadnej czynności zmierzającej do rozpatrzenia wniesionego podania. Skarżące wskazały również, że wystąpiły w dniu 2 czerwca 2004r. do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z zażaleniem na bezczynność organu, jednakże ich działanie nie przyniosło efektów.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie wywodząc, iż podanie skarżących nie czyni zadość wymogom wynikającym z treści § 6 powołanego rozporządzenia. Wobec faktu, iż organ wzywał strony do uzupełnienia wniosku, zaistniały podstawy do pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Na rozprawie organ zmodyfikował swoje stanowisko w sprawie wnosząc o odrzucenie skargi z powodu niewyczerpania toku instancji w postępowaniu administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach będąc na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sądem właściwym do rozpoznania przedmiotowej skargi zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 52 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę ( w tym także skargę na bezczynność) można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba, że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Wyczerpanie trybu zaskarżenia w stadium administracyjnym jest warunkiem dopuszczalności skargi (postanowienie NSA z dnia 24 marca 1999r. sygn.akt III SA 7254/98, LEX nr 43843). Wniesienie skargi na bezczynność organu jest dopuszczalne wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 kpa, albowiem zażalenie o którym mowa we wskazanym przepisie jest równoznaczne ze środkiem zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a. i spełnia kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 p.p.s.a.

Zgodnie z art. 37 § 1 kpa, na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 lub ustalonym w myśl art. 36 stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.

Strona 1/2