Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2006r. na posiedzeniu niejawnym w II Wydziale sprawy ze skargi K.B. na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w D. w przedmiocie przyznania dodatku mieszkaniowego postanawia odrzucić skargę.
W dniu 29 lipca 2006r. K.B. wystąpił z wnioskiem o przyznanie mu dodatku mieszkaniowego. Pismem z dnia 30 sierpnia 2006r. został wezwany do przedstawienia dokumentów potwierdzających wysokość wydatków poniesionych z tytułu wywozu nieczystości stałych w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Pismem z dnia 14 września 2006r. Burmistrz Miasta i Gminy w D. poinformował wnioskodawcę, że z uwagi na nieusunięcie braku wniosku w określonym terminie wniosek ten pozostawia bez rozpoznania.
W piśmie tym organ zawarł pouczenie, że na pozostawienie wniosku bez rozpoznania przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego "pod zarzutem naruszenia prawa".
W dniu 12 października 2006r. K.B. wniósł skargę na postanowienie z dnia 14 września 2006r. w sprawie pozostawienia wniosku bez rozpoznaniu zarzucając, iż nie może przedstawić innego zaświadczenia aniżeli zaświadczenie Wspólnoty Mieszkaniowej "A" w D., w którym wskazano, iż ryczałt za odbiór nieczystości stałych nie ujawnia wydatku na jedną osobę. Skarżący podniósł, że jego zdaniem niesłusznie przyjęto, że nie dopełnił obowiązku złożenia kompletnego wniosku, w związku z czym złożony przez niego wniosek powinien być rozpatrzony.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skarżący kwestionując pozostawienie jego wniosku bez rozpoznania faktycznie zarzuca Burmistrzowi Miasta i Gminy w D. naruszenie prawa, polegające na bezczynności wobec zaniechania przez ten organ wszczęcia postępowania administracyjnego na podstawie złożonego wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Na taką bezczynność organu przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego / a nie jak błędnie pouczono skarżącego w piśmie z dnia 14 września 2006r. do Naczelnego Sadu Administracyjnego/ ale po wyczerpaniu, stosownie do art. 52 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm., zwanej dalej uppsa/ środków zaskarżenia służących skarżącemu w postępowaniu przed organem administracyjnym. W niniejszej sprawie takim środkiem zaskarżenia jest zażalenie na niezałatwienie sprawy w terminie, o jakim mowa w art. 37 kpa. Zażalenie takie skarżący powinien złożyć do organu wyższego stopnia / w tym wypadku do Samorządowego Kolegium Odwoławczego/ i dopiero w przypadku, gdyby organ ten zażalenia nie uwzględnił otworzyłaby się droga do złożenia skargi na bezczynność do sądu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 uppsa skargę do sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Z kolei w myśl § 2 tego samego artykułu, przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Ponieważ w niniejszej sprawie K.B. nie złożył zażalenia do organu nadrzędnego na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy w D. przez co nie wyczerpał służących mu środków zaskarżenia, złożona przez niego skarga podlegała odrzuceniu, o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 uppsa, zgodnie z którym sąd odrzuca skargę, jeżeli z innych przyczyn wniesienie skargi jest niedopuszczalne.