Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Kielcach Małgorzata Długońska po rozpoznaniu w dniu 25 października 2017 r. wniosku adwokat M.K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi K. P. na bezczynność Gminy w przedmiocie podjęcia uchwały dotyczącej budowy nowych przyłączy wody postanawia: przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokat M. K. kwotę 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy), w tym kwotę 41,40 zł (czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy) VAT, tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonywane na zasadzie prawa pomocy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach postanowieniem z dnia 13 lipca 2016r. odrzucił skargę K. P. na bezczynność Gminy w przedmiocie podjęcia uchwały dotyczącej budowy nowych przyłączy wody.
Okręgowa Rada Adwokacka w Kielcach w wykonaniu postanowienia referendarza sądowego z dnia 29 czerwca 2016 r. pełnomocnikiem skarżącej z urzędu adwokat M. K.
W dniu 25 lipca 2016 r. wyznaczona pełnomocnik z urzędu złożyła opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, a w dniu 26 lipca 2016 r. wniosek o przyznanie wynagrodzenia za pomoc prawną świadczoną z urzędu, oświadczają, że nie zostało ono zapłacone w całości ani w części.
Zgodnie z art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
W rozpoznawanej sprawie zastosowanie mają przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1801), obowiązującego 1 stycznia 2016 r. do 1 listopada 2016 r., zwanego dalej "rozporządzeniem".
Według § 2 powołanego rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują:
1) opłatę ustalona zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz
2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata
Stosownie do § 21 ust. 1 pkt 2 lit "b" tego rozporządzenia opłaty maksymalne wynoszą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi: za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% opłaty maksymalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 240 zł.
Opłata o której mowa w pkt 1 dotycząca postępowania przed sądem administracyjnym w I instancji, wszczętego po wejściu w życie nowego rozporządzenia do którego nawiązuje § 21 ust. 1 pkt 2 lit "b" rozporządzenia, wynosi zgodnie z pkt 1 lit "c" 480 zł.
Natomiast w myśl § 4. ust. 1 rozporządzenia opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Rozdział IV, czyli § 21, reguluje opłaty maksymalne w postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Zgodnie z ust. 2 tego przepisu ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.