Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach - Wydział II w składzie następującym: Referendarz sądowy WSA Agnieszka Karyś-Adamczyk po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Stowarzyszenia o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi Stowarzyszenia na bezczynność w sprawie rozpatrzenia wniosku postanawia: oddalić wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych.
W dniu 22 listopada 2012 r. Stowarzyszenie (dalej: Stowarzyszenie) złożyło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na bezczynność w sprawie rozpatrzenia wniosku [....].
W uzasadnieniu wniosku Stowarzyszenie wskazało, że nie prowadzi działalności gospodarczej, członkowie pracują społecznie na rzecz mieszkańców miasta K. zgodnie ze statutem Stowarzyszenia i nie posiadają środków finansowych i majątku.
Stowarzyszenie wskazało wysokość kapitału zakładowego, majątku lub środków finansowych w wysokości 0zł, wartość środków trwałych w wysokości 0zł, zysk za ostatni rok obrotowy w wysokości 0zł. Stan konta na rachunku bankowym wynosi 0zł.
W złożonym dnia 23 listopada 2012 r. piśmie Stowarzyszenie wskazało, że sposób uzyskiwania środków finansowych oraz ich przechowywania określają zapisy Statutu Stowarzyszenia w § 44 i § 45, z których wynika, że majątek Stowarzyszenia powstaje: a) ze składek członkowskich, b) darowizn, spadków i zapisów, c) dotacji i ofiarności publicznej, d) wpływów z działalności statutowej. Wszelkie środki pieniężne mogą być przechowywane wyłącznie na koncie Stowarzyszenia. Zarząd dysponuje zaliczkami na bieżące finansowanie bieżących zobowiązań Stowarzyszenia. Wysokość składki rocznej została ustanowiona Uchwałą Zarządu z dnia 23 marca 2012 r. i stosownie do pkt 4 uchwały stanowi kwotę 2 zł rocznie. Stowarzyszenie liczy 20 członków.
Stosownie do art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. powoływanej dalej jako ustawa p.p.s.a.) strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Zatem obowiązującą zasadą w postępowaniu sądowoadministracyjnym jest, że strony ponoszą koszty tego postępowania. Od tej zasady ustawa przewiduje wyjątek - możliwość przydzielenia stronie skarżącej prawa pomocy. Przepis art. 245 § 1 ustawy p.p.s.a. stanowi, iż prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym. Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 ustawy p.p.s.a). Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie z art. 246 § 2 ustawy p.p.s.a. osobie prawnej, a także innej jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, prawo pomocy może być przyznane:
1) w zakresie całkowitym - gdy wykaże, że nie ma żadnych środków na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania:
2) w zakresie częściowym - gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.
Udzielenie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie swego udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe. Opłaty sądowe stanowią bowiem rodzaj danin publicznych, a zwolnienia od ich uiszczenia stanowią odstępstwo od konstytucyjnego obowiązku ich powszechnego i równego ponoszenia, wynikającego z art. 84 Konstytucji RP.