Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie sędzia WSA Dorota Chobian po rozpoznaniu w dniu 27 października 2008r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. K. na bezczynność Wojewody w przedmiocie rozpoznania odwołania skarżącego od decyzji organu I instancji, odmawiającej przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych postanawia odrzucić skargę.
W skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skardze na bezczynność Wojewody, reprezentowany przez ustanowionego z urzędu pełnomocnika D. K. wskazał, że w dniu 17 stycznia 2002r. Powiatowy Urząd Pracy uznał go za osobę bezrobotną i jednocześnie odmówił mu przyznania prawa do zasiłku. W dniu 27 lutego 2002r. skarżący na powyższą decyzję wniósł odwołanie, wnosząc o uchylenie tej decyzji jako nieważnej z mocy prawa oraz o przyznanie mu prawa do zasiłku dla bezrobotnych z dniem 1 grudnia 2002r. Do chwili obecnej Wojewoda nie zajął stanowiska, nie wydając w sprawie żadnej decyzji. Tak więc bezczynność tego organu jest oczywista.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej odrzucenie. Wskazał, iż na skutek wniesionego przez D. K. odwołania od decyzji z dnia 17 stycznia 2002r., w dniu 2 kwietnia 2002r. została wydana decyzja [...] uchylająca decyzję organu I instancji i przekazująca sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W wyniku ponownego rozpoznania sprawy organ I instancji wydał w dniu 15 kwietnia 2002r. decyzję znak: [...], odmawiającą uznania D. K. za osobę bezrobotną z dniem 31 grudnia 2001r., przyznającą mu status bezrobotnego z dniem 17 stycznia 2002r. ale bez prawa do zasiłku. Skarżący od tej decyzji wniósł odwołanie. Decyzją z dnia 4 czerwca 2002r. Wojewoda decyzję organu I instancji utrzymał w mocy. Na tę decyzję D. K. wniósł do WSA w dniu 6 lutego 2008r. skargę, która postanowieniem tego Sądu z dnia 30 kwietnia 2008r. została odrzucona.
Wojewódzki Sąd Administracyjny ustalił i zważył co następuje:
Jak wynika z akt administracyjnych, dołączonych do sprawy [...], odwołanie złożone przez D. K. od decyzji z dnia 17 stycznia 2002r., orzekającej o uznaniu go z dniem 17 stycznia 2002r. za osobę bezrobotną i odmawiającej mu przyznania prawa do zasiłku zostało rozpoznane przez Wojewodę decyzją z dnia 2 kwietnia 2002r., uchylającą decyzję organu I instancji i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania. / k. 33a/. Tak więc zawarte w skardze twierdzenie, iż do chwili obecnej odwołanie to nie zostało rozpoznane nie polega na prawdzie. Po ponownym rozpoznaniu sprawy organ I instancji decyzją z dnia 15 lutego 2002r. odmówił skarżącemu przyznania statusu osoby bezrobotnej z dniem 31 grudnia 2001, natomiast uznał go za osobę, bezrobotną z dniem 17 stycznia 2002r. z tym, że bez prawa do zasiłku. Decyzja ta została utrzymana w mocy decyzją Wojewody z dnia 4 czerwca 2002r. Skargę na tę decyzję D. K. wniósł dopiero w dniu 7 lutego 2008r. i jako spóźniona została ona odrzucona postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2008r
Decyzją z dnia 2 lutego 2006r. działający z upoważnienia Starosty Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy odmówił przyznania D. K. prawa do zasiłku za okres od 17 stycznia 2002r. do 16 lipca 2002r., natomiast przyznał mu zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 120 % na okres od 17 lipca 2002r. do 16 stycznia 2003r./ k. 87a /. Następnie postanowieniem z dnia 13 lipca 2006r. wznowiono postępowanie zakończone decyzją ostateczną z dnia 2 lutego 2006r. /97 / i decyzją z dnia 14 lipca 2006r. uchylono decyzję z dnia 2 lutego 2006r. oraz odmówiono przyznania D. K. prawa do zasiłku od dnia 17 stycznia 2002r. do 17 kwietnia 2002r., natomiast przyznano mu zasiłek dla bezrobotnych w wysokości 120 % podstawowej kwoty na okres od 18 kwietnia 2002r. do 17 stycznia 2003r./ k.98a /. Decyzja ta nie została zaskarżona.