Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. M. na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. w przedmiocie wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy postanawia: odrzucić skargę.
Pismem z 17 grudnia 2020 r. A. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania administracyjnego przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w K. w przedmiocie wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że skarżący w okresie od dnia złożenia wniosku w sprawie do dnia wydania decyzji odwoławczej nie wniósł ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zmianami), zwanej dalej p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.). Z kolei art. 53 § 2b p.p.s.a. stanowi, że skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania można wnieść w każdym czasie po wniesieniu ponaglenia do właściwego organu.
W przypadku skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania, jej wniesienie dopuszczalne jest wówczas, gdy strona wyczerpała tryb przewidziany w art. 37 k.p.a., to znaczy złożyła ponaglenie z uzasadnieniem do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie (§ 3 pkt 1) lub do organu prowadzącego postępowanie - jeżeli nie ma organu wyższego stopnia (§ 3 pkt 2) na niezałatwienie sprawy w terminie. Ponaglenie, o którym mowa we wskazanym przepisie, równoznaczne jest tu ze środkiem zaskarżenia i spełnia kryterium "wyczerpania środków zaskarżenia" w rozumieniu art. 52 § 2 p.p.s.a.
Ponieważ przedmiotem skargi wniesionej przez A. M. było przewlekłe prowadzenie postępowania przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w K., zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami, dopuszczalność jej merytorycznego rozpoznania przez sąd, uzależniona była od poprzedzenia skargi wniesieniem ponaglenia do Komendanta Głównego Policji (art. 37 § 3 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 6a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.).
Jak wynika z akt sprawy, tj. odpowiedzi skarżącego na wezwanie z 26 stycznia 2021 r. oraz z odpowiedzi na skargę złożonej przez organ, skarżący stosownego ponaglenia nie złożył.
Niedopuszczalność merytorycznego rozpoznania przez Sąd skargi wniesionej w niniejszej sprawie wynika także z innych przyczyn.
Nie ulega wątpliwości, że skarga złożona została już po wydaniu decyzji stanowiącej przedmiot tej skargi (data wpływu skargi do organu - 24 grudnia 2020 r., zaś decyzja kończąca postępowanie stanowiące przedmiot przewlekłości została wydana w dniu 27 listopada 2020 r.).