II SA/BKr 147/11 POSTANOWIENIE Dnia 7 grudnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T.S. na bezczynność Wojewody w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia 19 sierpnia 1998 roku, znak: [...]. postanawia I. umorzyć postępowanie sądowe, II. zasądzić od Wojewody na rzecz skarżącego T.S. kwotę 340,00 zł (trzysta czterdzieści złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.
postanowienia z dania 7 grudnia 2011 r.
W dniu 7 października 2011 r. skarżący T.S. reprezentowany przez adwokata P.B. wniósł skargę na bezczynność Wojewody w sprawie o sygn. akt [...] polegającej na zaniechaniu rozpoznania sprawy i niewydaniu do dnia złożenia niniejszej skargi merytorycznej decyzji w sprawie jego wniosku z dnia 7 lipca 2010r. o stwierdzeniu nieważności decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia [...] sierpnia 1998r znak: [...].
Równocześnie skarżący złożył wniosek o skierowanie sprawy do rozpoznania w trybie uproszczonym (art. 119 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2000r., nr 153, poz. 1270, ze zm.).
Skarżący w uzasadnieniu wskazał na okoliczności faktyczne toczącego się postępowania, podkreślając pozostawanie organu administracyjnego w bezczynności.
W odpowiedzi Wojewoda również przedstawił okoliczności faktyczne toczącego się postępowania i podniósł, że uczynił zadość obowiązkowi powiadomienia stron postępowania o innym terminie załatwienia sprawy oraz zaznaczył, iż postępowanie w niniejszej sprawie zostało zawieszone postanowieniem Wojewody z dnia [...] października 2011 r.
Wyjaśniono przy tym, że zawieszenie nie jest stanem bezczynności organu, wstrzymuje natomiast bieg terminów załatwienia sprawy.
Dodano również, że skarżący T.S. , reprezentowany przez adwokata P.B. , pismem z dnia 10 marca 2011 r. złożył zażalenia do Ministra Infrastruktury na niezałatwienie w terminie przez Wojewodę sprawy dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia [...] sierpnia 1998r. znak: [...].
Minister po rozpatrzeniu zażalenia i całości akt sprawy, uznał je za nieuzasadnione, wskazując, iż skoro organ wojewódzki pismem z dnia 15 lipca 2011 r., znak [...] wskazał przyczyny uniemożliwiające rozpatrzenie sprawy w terminie przewidzianym przez przepisy k.p.a. oraz określił przewidywany termin załatwienia sprawy do dnia 30 września 2011 r., a termin ten jeszcze nie upłynął (na dzień wydania postanowienia, tj. [...] września 2011 r.), to brak jest podstaw do uznania pozostawania Wojewody w bezczynności w niniejszej sprawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjne w Krakowie zważył, co następuje:
Jak wynika z akt administracyjnych niniejszego postępowania Wojewoda postanowieniem z dnia [...] października 2011 r., znak: [...] zawiesił postępowanie w sprawie wniosku m.in. T.S. o stwierdzeniu nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego z dnia [...] sierpnia 1998r., znak: [...] o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., wskazując na prowadzone przez Ministra Infrastruktury pod sygn. [...] postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Wojewody z [...] marca 1991 r., znak:[...].
Tym samym bezczynność organu ustała.
Trafnie bowiem wskazał Wojewoda w odpowiedzi na skargę, że zawieszenie nie jest stanem bezczynności organu oraz, że w związku z art. 101 § 3 k.p.a. stronie niezadowolonej z postanowienia o zawieszeniu postępowania służy zażalenie, w przypadku natomiast gdy organ nie wydaje postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania, mimo ustania przyczyny jego zawieszenia po wyczerpaniu przewidzianego trybu lub gdy wniosek strony o podjęcie zawieszonego postępowania nie jest rozpoznany - stronie przysługuje skarga na bezczynność organu.
Ponadto odnosząc się do żądania skarżącego zawartego skardze dotyczącego zobowiązania Wojewody do wydania merytorycznej decyzji administracyjnej, dodać należy, że biorąc pod uwagę treść art. 149 p.p.s.a., Sąd nie może zobowiązać organu do wydania konkretnego aktu, ani też wskazać organowi jakiej treści rozstrzygnięcie ma on wydać.
Podzielając pogląd wyrażony przez Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 26 listopada 2008r., sygn. akt l OPS 6/08, że "przepis art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu - w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy - organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności", niniejsze postępowanie sądowe podlega umorzeniu na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a., o czym orzeczono jak w sentencji postanowienia. Uzupełniająco można wskazać, że powyższy konkluzja związany jest z poglądem (wyrażanym dotychczas w wielu innych orzeczeniach), iż celem postępowania sądowego ze skargi na bezczynność (i to również w aktualnym stanie prawnym) nie jest stwierdzenie faktu bezczynności, lecz spowodowanie jej usunięcia.
O kosztach orzeczono na podstawie art. 201 § 1 i art. 209 w/w ustawy.