Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz Sędziowie: Sędzia WSA Jacek Bursa (spr.) Sędzia WSA Waldemar Michaldo Protokolant: Urszula Czerwińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 października 2014 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia "[...] w Gminie G." na bezczynność Przewodniczącego Rady Gminy G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: I. skargę odrzucić; II. zwrócić stronie skarżącej 100 zł (sto złotych) tytułem uiszczonego wpisu.
Uzasadnienie postanowienia z dnia 23 października 2014r.
W niniejszej sprawie Stowarzyszenie "S" [...] złożyło skargę podpisaną przez J. S. jako reprezentanta stowarzyszenia.
Stosownie do zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] lipca 2014r., stowarzyszenia zostało wezwane do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie dokumentu wskazującego umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (zwanej dalej p.p.s.a.).
W odpowiedzi na powyższe wezwanie przedłożono kopię pisma z dnia [...] czerwca 2012r. w którym wskazano, że w dniu [...] czerwca 2012r. odbyło się zebranie członków założycieli, na którym powołano stowarzyszenie zwykłe, uchwalono regulamin i wskazano przedstawiciela stowarzyszenia w osobie J. S., kopie zaświadczeń o nadaniu NIP i REGON oraz kopię regulaminu stowarzyszenia (k. [...]-[...]).
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 37 § 1 p.p.s.a. pełnomocnik zobowiązany jest przy pierwszej czynności procesowej dołączyć do akt sprawy pełnomocnictwo z podpisem mocodawcy lub wierzytelny odpis pełnomocnictwa. Zgodnie zaś z art. 58 § 1 pkt 3 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę, gdy braki formalne nie zostały uzupełnione w zakreślonym terminie.
Skarga podlega odrzuceniu ponieważ braki w zakresie wykazania prawidłowego umocowania dla J. S. nie zostały uzupełnione (art. 58 § 1 pkt 3 w zw. z art. 37 § 1 p.p.s.a.).
W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w świetle dyspozycji art. 25 § 2 p.p.s.a. stowarzyszeniom zwykłym przysługuje zdolność sądowa, czyli zdolność do występowania jako strona w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Zdolność sądowa organizacji społecznych, posiadających osobowość prawną, jak i niemających takiej osobowości, w zakresie ich statutowej lub regulaminowej - działalności, wynika również z przyznania takim organizacjom w prawie publicznym prawa do udziału w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób. Ponadto stowarzyszenie zwykłe nie ma osobowości prawnej, co oznacza, że tworzą je wszyscy członkowie, a więc grupa osób fizycznych zorganizowana pod kątem prowadzenia określonej działalności niezarobkowej, zaś regulamin takiego stowarzyszenia reguluje tylko sposób działania tych osób fizycznych, gdyż nie mają tu zastosowania przepisy art. 10 i 11 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 855 ze zm.), jak w odniesieniu do stowarzyszeń zarejestrowanych w KRS. Dlatego w świetle dyspozycji art. 2 ust. 2 ustawy prawo o stowarzyszeniach, taka grupa osób może działać w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej, lecz nie ma żadnych organów, gdyż nawet przedstawiciel reprezentujący stowarzyszenie zwykłe nie jest jego organem, o czym jednoznacznie stanowi art. 40 ust. 2 tej ustawy (zob. wyrok NSA z 20 listopada 2012 r., II OSK 1308/11, opubl. CBOSA). Z kolei skutkiem prawnym braku osobowości prawnej stowarzyszenia zwykłego jest brak zdolności do czynności prawnej jak i brak własnego majątku.