Dnia 25 maja 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 maja 2012 r. sprawy ze skargi A.W. , następcy prawnego po zmarłym Z.K. w przedmiocie bezczynności Burmistrza K. postanawia: umorzyć postępowanie sądowe.
Skargę na bezczynność Burmistrza Miasta i Gminy K. wniósł 29 czerwca 1998 r. Z.K. Skarżący zmarł, a jednym spadkobiercą po zmarłym została A.W.
Skarżąca A.W. w piśmie z dnia 3 maja 2012 r. oświadczyła, że wycofuje skargę złożoną przez jej poprzednika prawnego Z.K. w przedmiocie bezczynności Burmistrza K. i wniosła o umorzenie postępowania.
W niniejszej sprawie jako wniesionej i nie zakończonej przed dniem 1 stycznia 2004 r. zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - przepisy wprowadzające ustawę o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zastosowanie mają przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz.270) zwanej dalej P.p.s.a. Zgodnie z art. 60 P.p.s.a., skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie skargi wiąże Sąd. Jednakże Sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Stosownie do treści art. 161 § 1 pkt. 1 powołanej wyżej ustawy sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
W niniejszej spawie żadna z wyżej wymienionych negatywnych przesłanek nie zachodzi. Sąd nie dopatrzył się uchybień skutkujących nieważnością kwestionowanego aktu ani nie stwierdził, by cofnięcie skargi zmierzało do obejścia prawa. Zatem cofnięcie skargi przez skarżącą należy uznać za dopuszczalne i skuteczne.
W związku z powyższym biorąc za podstawę rozstrzygnięcia art. 161 § 1 pkt.1 P.p.s.a. należało postępowanie sądowe w sprawie umorzyć.