Wniosek J.K. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na bezczynność Wójta Gminy S.
Sentencja

Kraków, dnia 14 listopada 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Rynczak po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J.K. o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi J.K. na bezczynność Wójta Gminy S. postanawia: oddalić wniosek.

Inne orzeczenia o symbolu:
6099 Inne o symbolu podstawowym 609
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy
Uzasadnienie

W niniejszej sprawie skarżąca J.K. złożyła wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. Uzasadniając wniosek wskazała, że prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe i nie ma nikogo na utrzymaniu. Źródłem jej utrzymania jest renta w wysokości [...] zł. Skarżąca podała, iż z uwagi na niskie dochody nie jest wstanie wnieść wpisu. Wyjaśniła, iż jej miesięczne koszty utrzymania to opłaty za gaz, prąd, wywóz śmieci, wodę i opał -350 zł, spłata pożyczek w kwocie 250 zł, lekarstwa - 300 zł. Po precyzyjnym wezwaniu Sądu z dnia 30 września 2011 r. w zakresie rachunków za media przedstawiła jedynie rachunek za wywóz śmieci w kwocie 34 zł, telefon za 77,80 zł, a także rachunki dotyczące spłat pożyczek i kredytów na łączne miesięczne kwoty około 200 zł. Podała, że mieszka w domu należącym do jej syna, gdzie ma ustanowioną służebność mieszkania.

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2011 r. referendarz sądowy oddalił wniosek. Skarżąca złożyła w terminie sprzeciw, podtrzymując swoje żądanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wnioskodawczyni wystąpiła o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, póz. 1270 ze zm.), określanej dalej jako p.p.s.a., przyznanie takiego prawa może nastąpić, tylko gdy osoba ubiegająca się o zwolnienie wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Wniosek podlega oddaleniu, gdyż wnioskodawczyni nie wykazała tej przesłanki.

Decydujące w ocenie Sądu jest uzyskiwanie przez skarżącą stałego miesięcznego dochodu w kwocie około 1254 zł, przy jednoczesnym ponoszeniu wydatków nie przekraczających tej kwoty. Z przedstawionych bowiem przez skarżącą dokumentów wynika, że wydatki, które można zaliczyć do koniecznych wydatków mających na celu konieczne miesięczne utrzymanie to jedynie wydatki na wywóz śmieci. Wydatki na telefon, czy też spłata pożyczek czy kredytów (zobowiązania cywilnoprawne) nie mogą bowiem być przy tym zaliczone do koniecznych i korzystać z pierwszeństwa wobec opłat sądowych, które to są daniną publiczną. Sąd nie kwestionuje przy tym wydatków na ewentualne leki, pomimo, że skarżąca ich nie wykazała, jednakże wskazywane kwoty około 300 zł nie pochłaniają całego miesięcznego dochodu skarżącej. Poza tym skarżąca nie wykazała faktu ponoszenia nadzwyczajnych wydatków związanych z koniecznym utrzymaniem. W tych okolicznościach brak jest podstaw do uznania, że skarżąca nie jest w stanie ponieść kosztów sądowych w niniejszej sprawie, które na obecnym etapie ograniczają się do wpisu w kwocie 100 zł. Podnieść przy tym trzeba, że instytucja prawa pomocy ma charakter wyjątkowy i może być stosowana tylko do osób pozostających w trudnej sytuacji materialnej (ubóstwie) - osób osiągających znikome czy nieregularne i niskie dochody. Co do zasady strona jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z jej udziałem w sprawie, gdyż koszty te są rodzajem daniny publicznej. Ubiegający się o taką pomoc winien więc w każdym wypadku poczynić oszczędności we własnych wydatkach, do granic zabezpieczenia koniecznych kosztów utrzymania siebie i rodziny. Dopiero gdyby poczynione w ten sposób oszczędności okazały się niewystarczające - może zwrócić się o pomoc państwa.

W powyższej sytuacji zwolnienie skarżącej od ponoszenia kosztów sądowych, oznaczałoby dodatkowe bezzasadne przerzucenie ciężaru kosztów sądowych na budżet państwa, a w ostatecznym efekcie - na współobywateli, jako podatników.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia biorąc za podstawę art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6099 Inne o symbolu podstawowym 609
658
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wójt Gminy