Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Aldona Gąsecka-Duda (spr.) NSA Anna Szkodzińska Protokolant: Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lipca 2013 r. sprawy ze skargi M.W.-G. na przewlekłość postępowania Wojewody w przedmiocie realizacji prawa do rekompensaty postanawia: I. umorzyć postępowanie sądowe; II. zarządzić zwrot na rzecz skarżącej M.W.-G. kwoty 100,00 złotych (sto złotych) tytułem uiszczonego wpisu od skargi
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte wskutek wniesienia przez M.W.-G. skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę w przedmiocie potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
W przedmiotowej sprawie po wniesieniu skargi a przed jej rozpoznaniem przez Sąd, organ, którego działania skarga dotyczy, zobowiązał się do niezwłocznego merytorycznego załatwienia sprawy administracyjnej, której stroną jest skarżąca. Wobec powyższego skarga została cofnięta wraz z wnioskiem o zwrot na rzecz skarżącej kwoty 100 złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
Stosownie do dyspozycji art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012r., póz. 270 ze zm. -oznaczana dalej jako p.p.s.a.) skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie takie wiąże sąd administracyjny, chyba że zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. W myśl art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a., w wypadku skutecznego cofnięcia skargi, sąd umarza postępowanie sądowoadministracyjne.
Mając na uwadze ustawowe przesłanki dopuszczalności cofnięcia skargi stwierdzić należy, że oświadczenie o cofnięciu skargi nie nosi charakteru czynności zmierzającej do obejścia prawa. Poza zakresem rozważań pozostawiono badanie przesłanki zawartej w art. 60 p.p.s.a. in fine jako irrelewantnej w niniejszej sprawie. Skarga dotyczy bowiem przewlekłego prowadzenia postępowania, a z istoty przedmiotu zaskarżenia wynika, że do tej pory w sprawie nie został wydany żaden akt, ani dokonana czynność, mogące podlegać kontroli pod kątem istnienia wady nieważności.
Z uwagi na powyższe, uznając, iż cofnięcie skargi jest w niniejszej sprawie dopuszczalne tzn. nie zmierza do obejścia prawa (art. 60 p.p.s.a.), Sąd orzekł biorąc za podstawę art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jak w punkcie l. postanowienia. O kosztach Sąd orzekł w punkcie II. postanowienia, w myśl art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zgodnie z którym z urzędu zwraca się stronie cały uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego.