W ocenie Referendarza sądowego, działający w Stowarzyszeniu członkowie winni mieć zatem świadomość konieczności finansowego zasilenia funduszy Stowarzyszenia poprzez uiszczanie składek w wystarczającej wysokości, czy też dokonywania wpłat o innym charakterze, które umożliwiają jego skuteczne funkcjonowanie. Nie można zatem uznać za wystarczającą przesłankę przyznania prawa pomocy twierdzenia, że Stowarzyszenie nie posiada środków finansowych. Twierdzenie to nie odzwierciedla bowiem zdolności płatniczych strony skarżącej jako stowarzyszenia osób fizycznych. Członkowie Stowarzyszenia dysponują bowiem możliwościami na zdobycie środków finansowych koniecznych do prowadzenia sporów sądowych, co wyłącza możliwość uwzględnienia żądania wnioskodawcy.
Jednocześnie wypada zwrócić uwagę, że ustawodawca, przewidując możliwość przyznania prawa pomocy podmiotom niebędącym osobami fizycznymi, wprowadził rozwiązanie oparte na uznaniu. Otóż z treści art. 246 § 2 p.p.s.a. wynika, że nawet w przypadku, gdy podmiot nie posiada środków finansowych, prawo pomocy jedynie może zostać przyznane, co wyłącza powinne zachowanie Sądu. W konsekwencji, nawet w sytuacji, gdy z oświadczenia o majątku i dochodach wynikać będzie braków środków do partycypacji w kosztach postępowania, uprawnione jest oddalenie wniosku strony, jeśli nie stanie to na przeszkodzie realizacji prawa do sądu.
W niniejszej sprawie, prawo do sądu nie zostanie ograniczone, gdyż jak wykazano wcześniej, podmiot działający w formie stowarzyszenia posiada przewidzianą prawem możliwość pozyskiwania środków finansowych, a fakt ich niewykorzystywania nie może pozytywnie oddziaływać na ocenę zasadności żądania strony.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 246 § 2 pkt 2 i art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a., orzeczono jak w postanowieniu.
lf