Dnia 24.kwietnia 2008 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, Wydział II w składzie następującym: Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska po rozpoznaniu w dniu 24.kwietnia 2008 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J.J. na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie niewydania decyzji o niezbędności wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości postanawia odrzucić skargę. A.K.
Pismem z dnia 19.lutego 2007 roku J.J. wniosła skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. w przedmiocie decyzji o niezbędności wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości.
Zarządzeniem Sędziego z dnia 18.marca 2008 roku, wezwano pełnomocnika skarżącego do wykazania, iż wyczerpał przed właściwym organem w sprawie środek zaskarżenia na bezczynność Prezydenta Miasta Ł. - w terminie 7 dni pod rygorem odrzucenia skargi.
W/w zarządzenie doręczono pełnomocnikowi skarżącego w dniu 21.marca 2008 roku.
Pomimo upływu terminu, nałożonego zarządzeniem z dnia 18.marca 2008 roku, strona skarżąca nie udowodniła wyczerpania środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Wskazać bowiem należy, iż merytoryczne rozpoznanie sprawy przez sąd administracyjny poprzedza każdorazowo kontrola dopuszczalności wniesionej skargi. Wśród okoliczności, czyniących skargę niedopuszczalną, ustawa z dnia 30.sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwana w dalszej części rozważań p.p.s.a., wymienia niewyczerpanie (przez wnoszącego skargę) środków zaskarżenia w postępowaniu administracyjnym. Uzależnienie dopuszczalności skargi od wcześniejszego wykorzystania przysługujących stronie środków zaskarżenia jest związane z zakresem działania sądów administracyjnych, które zostały powołane do kontroli legalności działań administracji publicznej.
W tym kontekście wskazać należy, iż w myśl art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
W rozpoznawanej sprawie, przedmiotem skargi jest bezczynność Prezydenta Miasta Ł., który, w ocenie strony skarżącej, winien wydać decyzję o niezbędności wejścia na teren sąsiedniej nieruchomości.
Bezczynność organu administracji jest w określonych przypadkach objęta kontrolą sądu administracyjnego. Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 tego przepisu. Zatem kontrolą sądu administracyjnego objęta jest bezczynność organów w sprawach, w których organ powinien orzec w drodze decyzji administracyjnej (pkt 1 przywołanego przepisu) jak również w sprawach, w których jest zobowiązany do podjęcia innego (niż określone w pkt 1 - 3) aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej, dotyczącego uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W przypadku bezczynności organu w sprawie, w której organ pomimo obowiązku nie wydał w określonym terminie decyzji administracyjnej stronie służy, zgodnie z art. 37 § 1 ustawy z dnia 14.czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku, nr 98, poz. 1071 ze zm.), cytowanej dalej jako k.p.a., zażalenie do organu wyższego stopnia. Dopiero po wyczerpaniu tego środka zaskarżenia stronie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. W sytuacji gdy bezczynność organu ma miejsce w sprawach, w których organ winien wydać inny akt bądź dopełnić określonej czynności skarga do sądu administracyjnego jest dopuszczalna pod warunkiem wyczerpania trybu przewidzianego w art. 52 § 3 p.p.s.a., tj. wezwania na piśmie organu do usunięcia naruszenia prawa.
W rozpoznawanej sprawie, skarżąca zatem, w myśl przywołanego powyżej przepisu art. 37 § 1 k.p.a., winna przed skierowaniem sprawy do sądu administracyjnego wnieść zażalenie do organu wyższego stopnia. Skarżąca jednak - pomimo wezwania Sądu - nie wykazała, iż złożyła zażalenie na niezałatwienia sprawy w terminie, do organu administracji wyższego stopnia w trybie art. 37 § 1 k.p.a.
Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzeczono o odrzuceniu skargi.
A.K.