Dnia 24 kwietnia 2015 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2015 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. P. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. w przedmiocie wyegzekwowania rozbiórki budynku gospodarczego postanawia: odrzucić skargę. a.bł.
J. P. zaskarżył do sądu administracyjnego bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. w przedmiocie wyegzekwowania nakazu rozbiórki budynku gospodarczego. W uzasadnieniu skarżący podniósł, że w dniu [...] decyzją nr [...] PINB w P. nakazał rozebranie budynku gospodarczego postawionego przez J. P. w P. na działkach nr 939 i 941. Jednakże pomimo upływu ponad roku organ nadzoru budowlanego lekceważy pisma skarżącego, a także postanowienie [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...], nr [...], którym wyznaczono organowi I instancji dodatkowy termin załatwienia sprawy do dnia 27 lutego 2015r. Skarżący podniósł, że do chwili obecnej sporny budynek stoi nienaruszony, a PINB w P. czeka bezczynnie. W związku z tym skarżący wniósł o zmuszenie organu nadzoru budowlanego I instancji do podjęcia odpowiednich działań.
W odpowiedzi na skargę Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. wniósł o odrzucenie skargi, wyjaśniając jednocześnie, że decyzją z dnia [...], nr [...], nakazano J. P. rozbiórkę budynku gospodarczego o wymiarach 8,00m x 6,00m, wykonanego bez wymaganego prawem pozwolenia na budowę, zlokalizowanego na działkach o nr ewid. 939 i 941, położonych w P. przy ulicy A . Wobec niewykonania ww. obowiązku wysłano do zobowiązanego upomnienie z dnia 21 stycznia 2015r. pod rygorem wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Ponieważ inwestor nie wykonał nakazanych obowiązków, organ nadzoru budowlanego w dniu 5 lutego 2015r. wystawił tytuł wykonawczy nr [...] wraz z klauzulą o skierowaniu tytułu wykonawczego do egzekucji. W tym samym dniu PINB w P. wydał postanowienie nr [...], nakładające na J. P. grzywnę w celu przymuszenia. Na skutek wniesionego zażalenia organ II instancji uchylił ww. postanowienie z powodu błędnego ustalenia wysokości grzywny. Wobec tego postanowieniem z dnia [...], nr [...], PINB w P. ponownie ustalił wysokość grzywny w celu przymuszenia, na które J. P. złożył zażalenie, które aktualnie jest przedmiotem rozpoznania przez organ odwoławczy.
W związku z powyższym Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. stwierdził, że w przedmiotowej sprawie prowadzi postępowanie egzekucyjne i wbrew zarzutom skargi podjął czynności przewidziane prawem w celu wyegzekwowania obowiązków nałożonych decyzją nakazującą rozbiórkę spornego obiektu budowlanego. W tej sytuacji skarga jest bezzasadna.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niedopuszczalna.
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 lipca 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.) - powoływanej dalej jako: "P.p.s.a." - uprawniony do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób. Reguła ta kładzie nacisk na interes prawny w zaskarżeniu czynności bądź bezczynności organu administracji.
W niniejszej sprawie skarga J. P. dotyczy bezczynności organu administracji publicznej w zakresie postępowania egzekucyjnego. Stronami postępowania egzekucyjnego, prowadzonego w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz.U. z 2014r., poz. 1619 ze zm.) - przywoływanej jako: "u.p.e.a." - są natomiast zobowiązani i wierzyciel oraz inne podmioty, o ile wynika to wyraźnie z przepisów ustawy, to jest ten, kto nie będąc zobowiązanym rości sobie prawo do rzeczy lub prawa majątkowego, z którego prowadzi się egzekucję administracyjną. Oznacza to, że w postępowaniu egzekucyjnym, przy ustalaniu kręgu stron, nie znajduje zastosowania przepis art. 28 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2013r., poz. 267) - w skrócie: "K.p.a.". Z kolei na tle regulacji art. 5 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wskazuje się, że wierzycielem może być jedynie podmiot administracji publicznej lub organ (instytucja) wykazujący funkcje władcze. Nie może zaś być nim ani osoba fizyczna, ani inny podmiot prawa prywatnego. Podmioty prywatne w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym mogą tylko za pośrednictwem wierzyciela wnosić o wszczęcie egzekucji, czy określone jej prowadzenie. Oznacza to, że podmioty, które były stronami postępowania orzekającego (jurysdykcyjnego), a nie są zobowiązane na mocy aktu administracyjnego, nie są stronami postępowania egzekucyjnego. Wskutek tego nie służy im również skarga na bezczynność organu egzekucyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a. (por. wyrok NSA z dnia 29 czerwca 2011r., sygn. akt II OSK 1149/10; wyrok WSA w Krakowie z dnia 15 czerwca 2012r., sygn. akt II SAB/Kr 39/12 - orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych pod adresem: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Mogą natomiast skorzystać ze szczególnego uprawnienia, przewidzianego w przepisach ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W myśl art. 6 § 1a u.p.e.a., na bezczynność wierzyciela w podejmowaniu czynności, o których mowa w § 1, służy skarga podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonania obowiązku oraz organowi zainteresowanemu wykonaniem obowiązku. Postanowienie w sprawie skargi wydaje organ wyższego stopnia. Na postanowienie oddalające skargę przysługuje zażalenie. I niewątpliwie, rozstrzygnięcie, wydane po rozpatrzeniu takiego zażalenia, będzie podlegało zaskarżeniu do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 3 P.p.s.a.