Dnia 3 czerwca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Sędzia NSA Anna Stępień po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. C. na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej postanawia: 1. stwierdzić swą niewłaściwość miejscową, 2. przekazać sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie jako miejscowo właściwemu do jej rozpoznania. a.bł.
W dniu 16 kwietnia 2014 r. L. C. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej.
Odpowiadając na skargę organ wniósł o umorzenie postępowania, bądź ewentualnie o oddalenie skargi w całości, a ponadto o przekazanie sprawy Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie jako miejscowo właściwemu, argumentując że Dyrektor Delegatury Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów jest jedynie kierownikiem jednostki terenowej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów i wydaje decyzje w imieniu Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Stosownie do treści art. 13 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - przywoływanej dalej w skrócie jako "p.p.s.a.", do rozpoznania sprawy właściwy jest wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona.
W rozpoznawanej sprawie przedmiotem skargi jest bezczynność Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, który to organ ma swoją siedzibę w Warszawie. Kierując się zatem zasadą wyrażoną w art. 13 § 2 p.p.s.a. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w punkcie pierwszym sentencji postanowienia stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie jako miejscowo właściwemu do jej rozpoznania, o czym rozstrzygnął w punkcie drugim sentencji postanowienia.
a.bł.