Sprawa ze skargi A. Ż. na przewlekłość postępowania Starosty w przedmiocie pozwolenia na budowę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Ż. na przewlekłość postępowania Starosty w przedmiocie pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odrzucić skargę.

Uzasadnienie

Skarżący A. Ż. wniósł w dniu 3 stycznia 2014r. (data stempla pocztowego, k.13) skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę, precyzując w piśmie z dnia 13 marca 2014r. (k.33), że dotyczy ona przewlekłości postępowania "Starosty w B. " w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, w którym to postępowaniu Wojewoda wydał decyzję z dnia [...], znak: [...].

Sąd zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2012r., poz. 270), zwanej P.p.s.a., skarga do sądu administracyjnego jest dopuszczalna po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem administracji. Jednym ze środków zaskarżenia jest zażalenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 K.p.a., w przepisach szczególnych bądź w terminie ustalonym w myśl art. 36.

W świetle powyższego skarżący przed wniesieniem skargi na przewlekłość postępowania Starosty miał obowiązek złożyć zażalenie do Wojewody , jako organu wyższego stopnia.

W wykonaniu wezwania Sądu przedstawił wprawdzie takie zażalenie, ale opatrzone datą 1 marca 2014r., co oznacza, że nie zostało ono wniesione do organu przed wniesieniem skargi do Sądu - oznacza to, że skarżący nie zachował trybu przewidzianego w powołanym art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a. i art. 37 § 1 kpa, dlatego skarga nie może być rozpoznana merytorycznie, lecz podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. Nie stanowi to jednak przeszkody do ponownego wniesienia skargi z zachowaniem wskazanego trybu.

Z tych względów, orzeczono, jak w sentencji.

Strona 1/1