Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Robert Hałabis po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. W. na bezczynność Wojewody w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty z dnia [...] r. nr [...]zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę - w zakresie wniosku pełnomocnika skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku postanawia: przywrócić skarżącej K. W. termin do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku.
Wyrokiem z dnia 11 lutego 2015 r. wydanym w sprawie sygn. akt II SAB/Lu 134/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę K. W. na bezczynność Wojewody w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty z dnia [...]r. nr [...], zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę D. W., chłodni i magazynu warzyw i owoców wraz z wewnętrznymi instalacjami sanitarnymi i elektrycznymi, infrastrukturą techniczną, to jest zewnętrznymi instalacjami wodno-kanalizacyjnymi, instalacją gazową, elektroenergetyczną i oświetleniową oraz zbiornikami ścieków na działkach nr 506 i 507 położonych w S., gm. R.
W piśmie z dnia 5 marca 2015 r. (data stempla pocztowego na kopercie nadawczej), reprezentujący skarżącą w postępowaniu sądowym w charakterze pełnomocnika procesowego radca prawny wniósł - uiszczając należną opłatę - o uzasadnienie zapadłego wyroku oraz zgłosił jednocześnie wniosek o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia tego wyroku (pismo - k. 67-68; dowód uiszczenia opłaty - k. 69; koperta nadawcza - k. 70 akt sądowych).
W uzasadnieniu wniosku o przywrócenie terminu pełnomocnik skarżącej wyjaśnił, że skarżąca w dniu 3 marca 2015 r. telefonicznie uzyskała informację, że w dniu 11 lutego 2015 r. po rozpoznaniu jej skargi zapadł wyrok. Dlatego pełnomocnik w dniu następnym ustalił w rozmowie telefonicznej z pracownikiem sekretariatu Sądu, że skierowane do niego zawiadomienie o rozprawie zostało wysłane na adres: ul. Ż. [...] lok nr 1, [...]W. Tymczasem jest to poprzedni adres Kancelarii, nieaktualny od października 2013 r., a w skardze wskazany został aktualny adres Kancelarii: ul. Ż. [...] lok. 76. Tym samym pełnomocnik skarżącej nie ze swojej winy nie odebrał zawiadomienia o terminie rozprawy w dniu 11 lutego 2015 r., przez co w niej nie uczestniczył.
Z systemu informatycznego Sądu oraz dowodu doręczenia pełnomocnikowi skarżącej zawiadomienia o terminie rozprawy wynika, że zawiadomienie to skierowano na adres: ul. Ż. [...]lok. 1, [...]W., natomiast z adnotacji na przesyłce wynika, że po jej dwukrotnym awizowaniu w dniach 29 stycznia 2015 r. i 5 lutego 2015 r. została ona zwrócona nadawcy z powodu jej niepodjęcia przez adresata w terminie (k. 63).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z przepisem art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., zwanej dalej jako "p.p.s.a"), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Stosownie zaś do art. 87 § 1 p.p.s.a., pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu, a równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (art. 87 § 2 i 4 p.p.s.a.).
W opisanych okolicznościach faktycznych wniosek pełnomocnika skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wydanego w sprawie w dniu 11 lutego 2015 r. wyroku - jest uzasadniony i złożony został w terminie.
Skoro o terminie rozprawy i wydaniu wyroku skarżąca i jej pełnomocnik powzięli wiedzę dopiero w dniu 3 marca 2015 r., oznacza to, że uchybienie terminu w złożeniu wniosku o uzasadnienie zapadłego w sprawie wyroku nastąpiło bez ich winy.
Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 86 § 1 p.p.s.a, orzekł jak w postanowieniu.