Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. G. na bezczynność Dyrektora [...] w przedmiocie rozpatrzenia wniosku dotyczącego likwidacji barier architektonicznych p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
H. G. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w dniu 13 listopada 2018 r. (k.56) skargę na bezczynność Powiatowego [...] w przedmiocie rozpatrzenia jej wniosku dotyczącego likwidacji barier architektonicznych.
Skarżąca przedstawiła przebieg postępowania organów w związku z jej wnioskiem z dnia 14 marca 2016 r., a w wykonaniu wezwania Przewodniczącego Wydziału z dnia 24 grudnia 2018 r., do złożenia dowodu wniesienia ponaglenia na niezałatwienie sprawy w terminie skierowanego do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L., w piśmie z dnia 9 stycznia 2019 r. (k. 64) skarżąca wyjaśniła, że w sprawie tego wniosku pisała do Państwowego [...] Biura [...], Komitetu [...], a także do Prezesa [...]. Przyznała natomiast, że nie zwracała się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, gdyż nie wiedziała, że istnieje taki wymóg.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie bowiem z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej "P.p.s.a.", skarga do sądu administracyjnego jest dopuszczalna po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jakie służyły skarżącemu w postępowaniu przed organem administracji. Jednym ze środków zaskarżenia jest ponaglenie do organu wyższego stopnia na niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017r., poz. 1257 ze zm.), dalej jako "k.p.a.", w przepisach szczególnych bądź w terminie ustalonym w myśl art. 36 (art. 37 k.p.a.).
W świetle powyższego skarżąca przed wniesieniem skargi na bezczynność Dyrektora [...], które powołane jest do realizacji zadań powiatu w zakresie polityki społecznej w tym polityki prorodzinnej, pomocy społecznej i wspierania osób niepełnosprawnych, a więc działającego z upoważnienia Starosty [...], miała obowiązek złożyć zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L., jako organu wyższego stopnia. Wynika to z art. 17 k.p.a., który stanowi, że w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego (a więc i powiatu), organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze.
Skarżąca wyjaśniła natomiast wprost, że wniosła szereg pism do różnych organów, jednak nie złożyła ponaglenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L..
W tej sytuacji stwierdzić należy, że skarżąca nie wyczerpała trybu przewidzianego w art. 52 § 1 i 2 P.p.s.a.
Wobec powyższego jej skarga nie może być rozpoznana merytorycznie, lecz podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a. Nie stanowi to jednak przeszkody do ponownego wniesienia skargi z zachowaniem wskazanego trybu, tj. po uprzednim wniesieniu ponaglenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L., które - w razie potwierdzenia bezczynności - będzie miało prawo podjęcia czynności mobilizujących organ I instancji do załatwienia sprawy.
Z tych względów orzeczono, jak w sentencji.