Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. L. na bezczynność Wojewody w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, w zakresie formalnoprawnej dopuszczalności skargi postanawia odrzucić skargę.
G. L. w dniu 19 listopada 2004 r. za pośrednictwem Wojewody wniósł skargę na bezczynność tegoż organu administracji publicznej w przedmiocie nieudzielania informacji publicznej.
Skarżący zgodnie z zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 marca 2005 r. wezwany został do nadesłania kopii zażalenia kierowanego do organu wyższego stopnia na nie załatwienie sprawy przez Wojewodę . Wezwanie skarżący odebrał osobiście w dniu 15 marca 2005 r., jednak nie nadesłał kopii zażalenia kierowanego do organu wyższego stopnia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Ocenę merytorycznej zasadności skargi poprzedza sprawdzenie wymogów formalnych skargi, w tym dopuszczalności wniesienia skargi (art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Jednym z warunków dopuszczalności skargi jest wyczerpanie przez wnoszącego ją środków zaskarżenia przysługujących mu w postępowaniu administracyjnym (art. 52 § 1 tej ustawy). Dotyczy to także skarg na bezczynność organów, które przewiduje art. 3 § 2 pkt 8 omawianej ustawy proceduralnej. W niniejszej sprawie mamy do czynienia ze skargą na bezczynność organu w zakresie wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Dostęp do informacji publicznej regulują przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Udostępnienie informacji na wniosek następuje w formie czynności materialno - technicznej, a odmowa w formie decyzji (art. 10 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 tej ustawy).
W niniejszej sprawie skarżący nie wykazał by wniesienie skargi poprzedził wniesieniem w trybie art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1964 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia na nie załatwienie sprawy w terminie lub, iż wezwał organ administracji publicznej pierwszej instancji do usunięcia naruszenia prawa, co jest wymagane przy bezczynności organu w zakresie czynności materialno - technicznych (art. 52 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). G. L. w skardze podnosi, iż wniesienie skargi poprzedzone było złożeniem zażalenia do Prezesa Rady Ministrów na bezczynność Wojewody , jednak wezwany w trybie art. 48 ustawy Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi do nadesłania kopii tego zażalenia nie przedstawił go. Dlatego nie można przyjąć by skarżący poprzedził wniesienie skargi złożeniem zażalenia do organu wyższego stopnia, którym w przedmiotowej sprawie jest właściwy minister - art. 17 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego. Skarżący nie wykazał również by wezwał organ administracji publicznej pierwszej instancji do usunięcia naruszenia prawa. W takim stanie faktycznym, ze względu na unormowanie art. 52 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie można wnieść obecnie skutecznie skargi do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Z przepisu tego wynika, że skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie lub w przypadku bezczynności organu, gdy w postępowaniu przed organem właściwym nie służyły mu środki zaskarżenia wniesieniu wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Z tej przyczyny Sąd - na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - postanowił jak w sentencji.