Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Witold Falczyński po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie nieprzekazania odwołania z dnia 17 grudnia 2012 r. od decyzji w sprawie usług opiekuńczych - w zakresie wniosku T. W. o przyznanie prawa pomocy p o s t a n a w i a odmówić przyznania prawa pomocy.
T. W. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie nieprzekazania do organu odwoławczego jej odwołania z dnia 17 grudnia 2012 r. od decyzji w sprawie usług opiekuńczych. Jednocześnie skarżąca wniosła o "ustanowienie pomocy prawnej".
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 247 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej p.p.s.a., prawo pomocy nie przysługuje stronie w razie oczywistej bezzasadności skargi. Oczywista bezzasadność skargi zachodzi wówczas, gdy przepisy prawa w sposób jasny i jednoznaczny wykluczają możliwość jej uwzględnienia, a przede wszystkim gdy skarga podlega odrzuceniu.
Z akt niniejszej sprawy wynika, że T. W., wnosząc skargę, nie wyczerpała środków zaskarżenia, jakie służyły jej w administracyjnym toku instancji tj. nie skorzystała z przysługującego jej prawa do złożenia zażalenia w trybie art. 37 § 1 k.p.a. na niezałatwienie przez Wójta Gminy sprawy w terminie. Zaznaczyć należy, że jako przedmiotowego zażalenia (które winno być złożone bezpośrednio do organu wyższego stopnia) nie można uznać pisma skarżącej z dnia 24 grudnia 2012 r., zatytułowanego "Wezwanie" i złożonego do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej (k. 5 akt. adm.). Powyższa okoliczność stanowi podstawę do odrzucenia skargi w myśl art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. jako niedopuszczalnej.
W tej sytuacji należy uznać, że skarga T. W. odpowiada wymogom skargi oczywiście bezzasadnej, a zatem żądanie skarżącej dotyczące przyznania prawa pomocy - w myśl art. 247 p.p.s.a. - nie zasługuje na uwzględnienie. W związku z tym Sąd odstąpił od przesłania skarżącej urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy (druk "PPF"), ze względu na bezcelowość tej czynności.
Mając na uwadze powyższe Sąd, działając na podstawie art. 247 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.