Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc - Malec, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędzia WSA Robert Hałabis, Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w dniu 19 maja 2015 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. W. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami p o s t a n a w i a I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącemu M. W. z rachunku Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie kwotę 100 (sto) złotych tytułem uiszczonego wpisu od skargi.
M. W. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora N. B. w [...] w przedmiocie doprowadzenia do stanu zgodnego z przepisami budynku mieszkalnego na skutek robót budowlanych prowadzonych w użytkowanym budynku mieszkalnym na działce nr [...], położonej przy ul. [...] w [...]. Skarżący wskazał, że domagał się przeprowadzenia kontroli prac budowlanych wykonywanych na działce nr [...], zagrażających w sposób bezpośredni bezpieczeństwu ludzi i mienia skarżącego na jego działkach nr ewid. [...].
W odpowiedzi na skargę Powiatowy Inspektor N. B. w [...] wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej, podnosząc, że pismem z dnia [...] lipca 2014 r., znak: [...], doręczonym w dniu [...] lipca 2014 r., udzielono skarżącemu odpowiedzi w sprawie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Skarga podlega odrzuceniu.
W myśl art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: "P.p.s.a.") sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.
Zgodnie z art. 3 § 2 P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;
4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;
5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;
6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;
7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;
8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.
Wniesiona w niniejszej sprawie skarga dotyczy bezczynności organu nadzoru budowlanego pierwszej instancji w zakresie doprowadzenia obiektu budowlanego do stanu zgodnego z przepisami.
Skarga ta jest niedopuszczalna, co wynika wprost z art. 3 § 2 pkt 8 P.p.s.a.
Należy bowiem podkreślić, że podjęcie przez organ nadzoru budowlanego stosownych czynności w ramach posiadanych uprawnień i obowiązków służących kontrolowaniu spełnienia wymogów przepisów prawa, w tym przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.), nie zawsze prowadzi do wszczęcia administracyjnego postępowania jurysdykcyjnego, które kończy decyzja administracyjna, wskazana w art. 3 § 2 pkt 1 P.p.s.a., bądź w ramach którego wydane powinny być postanowienia, o jakich mowa w art. 3 § 2 pkt 2 i 3 czy też inne akty lub czynności w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Niekiedy czynności przedsięwzięte przez właściwy organ nadzoru budowlanego nie rodzą obowiązku wszczęcia postępowania administracyjnego. Dzieje się tak zwłaszcza wówczas, gdy, tak jak miało to miejsce w rozpoznawanej sprawie, wstępne czynności kontrolne podjęte przez uprawnionych pracowników organu nadzoru budowlanego, którzy posiadają stosowne w tym zakresie kompetencje, mające poparcie w ich wiedzy fachowej, prowadzą do wniosku, że brak jest podstaw do podejmowania jakichkolwiek władczych środków nadzorczych, albowiem nie zostały wykonane roboty budowlane, objęte reglamentacją Prawa budowlanego.