Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Kierek, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Protokolant Asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie świadczenia z pomocy społecznej p o s t a n a w i a I. odrzucić skargę; II. przyznać od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie) [...] G. C. kwotę 292,80zł (dwieście dziewięćdziesiąt dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu
W skardze z dnia 17 lipca 2006 r. M. W. podnosi, że w dniach 1 i 2 czerwca 2006 r. wniósł zażalenie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej . Mimo, że od wniesienia zażaleń upłynęło 50 dni, nie zostały on rozpoznane.
Pismem z dnia 20 grudnia 2006 r. pełnomocnik skarżącego usunął braki skargi wyjaśniając, że skarga M. W. dotyczy bezczynności Samorządowego Kolegium Odwoławczego , polegającej na niezałatwieniu w terminie zażalenia skarżącego z dnia 30 maja 2006 r. Ponadto, pełnomocnik skarżącego wyjaśnił, iż skarżący podnosi naruszenie art. 35 kpa.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o oddalenie skargi.
W uzasadnieniu tej odpowiedzi Kolegium podniosło, iż zażalenie M. W. z dnia 30 maja 2006 r. (wpływ do Kolegium w dniu 1 czerwca 2006 r.) zostały załatwione postanowieniem Kolegium z dnia [...] sierpnia 2006 r. Przed wydaniem tego postanowienia Kolegium przedłużyło termin do załatwienia sprawy do dnia 11 września 2006 r.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 tj. w sprawach skargi na:
1/ decyzje administracyjne;
2/ postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3/ postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;
4/ inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Zażalenie, które jest przedmiotem skargi do Sądu, uregulowane zostało w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. (Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - Kodeks postępowania administracyjnego.
Przedmiotowe zażalenie, co należy stanowczo podkreślić, nie jest środkiem zaskarżenia, lecz odrębnym zażaleniem niż to przewidziane w art. 141 - 144 Kpa i służy wyłącznie kwestionowaniu przekroczenia ustawowego maksymalnego terminu do załatwienia sprawy. Termin do jego wniesienia nie został określony w przepisie, a wobec tego może być ono wniesione w każdym czasie, gdy organ pozostaje w zwłoce w stosunku do terminu załatwienia sprawy.
Stanowisko organu wyższego stopnia wyrażone w trybie art. 37 § 2 Kpa ma charakter wpadkowy (incydentalny) i nie jest samodzielnym postępowaniem administracyjnym. Z tego też względu nie może przybrać formy decyzji administracyjnej, skoro nie rozstrzyga sprawy merytorycznie. A zatem stanowisko takie powinno przybrać formę postanowienia - rozumianego jako czynność nadzorcza - na które nie przysługuje środek zaskarżenia, a zatem stronie nie przysługuje prawo podważenia tego stanowiska w trybie procesowym.