Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 31 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. J., K. A. W., G. W. i M. W. na bezczynność Starosty w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości p o s t a n a w i a odrzucić skargę.
Pismem z dnia 10 sierpnia 2008 r. skarżący A. J., K. A. W., G. W. i M. W. wnieśli do tut. Sądu skargę na bezczynność Starosty w przedmiocie zwrotu wywłaszczonej nieruchomości.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 25 września 2008 r. wezwano skarżących do wyjaśnienia w terminie 7 dni, czy przed wniesieniem skargi składali zażalenie na bezczynność Starosty do organu wyższego stopnia - pod rygorem odrzucenia skargi.
Przedmiotowe wezwanie doręczono skarżącym w dniu 9, 14 i 24 października 2008 r. (dowód: zwrotne potwierdzenia odbioru k. 21-24), jednakże do chwili obecnej żaden ze skarżących nie udzielił żądanej w wezwaniu odpowiedzi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej "p.p.s.a."), sąd odrzuca skargę, jeżeli wniesienie skargi jest niedopuszczalne. Stosownie natomiast do art. 52 § 1 p.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 p.p.s.a.).
Podkreślić w tym kontekście należy, iż w razie pozostawania przez organ administracji publicznej w bezczynności, droga sądowa staje się dopuszczalna dopiero po wyczerpaniu możliwości załatwienia sprawy w trybie postępowania administracyjnego. Złożenie skargi na bezczynność organu jest więc możliwe dopiero po wniesieniu zażalenia na niezałatwienie sprawy w terminie, do organu administracji publicznej wyższego stopnia (art. 37 k.p.a.). Zważyć przy tym trzeba, że w odniesieniu do Starosty wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej (a takim jest rozpatrywanie spraw dotyczących zwrotu wywłaszczonych nieruchomości), jest wojewoda.
Skarżący - mimo wezwania - nie wykazali, czy przed złożeniem skargi do Sądu wnosili zażalenie do organu wyższego stopnia, zgodnie z art. 37 k.p.a. Powyższa okoliczność również nie wynika z akt sprawy, co dodatkowo potwierdza udzielona przez organ odpowiedź na skargę.
Uznać zatem należało, że wniesienie skargi jest niedopuszczalne z powodu niewyczerpania środków zaskarżenia.
Dlatego też na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a. należało skargę odrzucić.