Sprawa ze skargi na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku z dnia [...] r. dotyczącego zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec,, Sędzia NSA Krystyna Sidor (spr.), Protokolant Starszy asystent sędziego Łucja Krasińska, po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi E. K. na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie nierozpatrzenia wniosku z dnia [...] r. dotyczącego zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę p o s t a n a w i a odrzucić skargę.

Uzasadnienie

E. K. złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta, zarzucając, że organ ten nie rozpoznał jej wniosku z dnia 21 czerwca 2010r. o uzupełnienie i sprostowanie w trybie art. 111 i art. 113 kpa decyzji tegoż organu z dnia ... 2010r.

Sąd zważył, co następuje:

Skarga w zakresie dotyczącym wniosku u uzupełnienie nie może być merytorycznie przez Sąd rozpoznana.

Przepis art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270), zwanej ppsa, stanowi mianowicie, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne w zakresie orzekania w sprawach skarg na bezczynność organów dotyczy wyłącznie sytuacji określonych w art. 1 - 4a, tj. gdy organ miał obowiązek wydania 1) decyzji administracyjnej 2) postanowienia, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie, a także rozstrzygającego sprawę co do istoty 3) postanowienia wydanego w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie 4) innych aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa 5) pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie indywidualnej.

Tymczasem orzeczenie, którego wydania domaga się skarżąca w niniejszej sprawie, które załatwiałoby jej wniosek o uzupełnienie decyzji nie jest ani orzeczeniem kończącym postępowanie ani rozstrzygającym sprawę co do istoty, ani nie przysługuje na nie zażalenie, a zatem nie należy do kategorii aktów wymienionych w art. 3 § 2 pkt 1 - 4a ppsa, a w konsekwencji - zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ppsa - nie przysługuje w tym przedmiocie skarga na bezczynność.

Należy bowiem wyjaśnić, że przepis art. 111 § 1 i 2 kpa w brzmieniu obowiązującym w chwili złożenia wniosku nie przewidywał żadnej formy rozstrzygnięcia wniosku o uzupełnienie decyzji (postanowienia) - w orzecznictwie utrwaliło się natomiast stanowisko, że uzupełnienie decyzji powinno nastąpić w formie decyzji, natomiast odmowa uzupełnienia w formie postanowienia - w każdym przypadku przyjmowano, że są to orzeczenia nie mające samodzielnego bytu i nie podlegające zaskarżeniu, nie kończące postępowania i nie załatwiające sprawy co do istoty. (por. wyrok NSA z dnia 22 listopada 2000r., II SA/Gd 1783/98, postanowienie NSA z dnia 10 kwietnia 2008r., I OSK 875/07).

Również obecne unormowanie art. 111 § 1 b kpa stanowiąc, że uzupełnienie lub odmowa uzupełnienia decyzji następuje w formie postanowienia nie przewiduje zażalenia na to postanowienie. W konsekwencji również w aktualnym stanie prawnym orzeczenie w przedmiocie uzupełnienia decyzji nie należy do kategorii aktów, o których mowa w powołanym art. 3 § 2 pkt 1-4a ppsa, a zatem nie przysługuje skarga na bezczynność organu w tym zakresie.

Z powyższych względów, skarga w niniejszej sprawie w części dotyczącej wniosku o uzupełnienie decyzji Prezydenta Miasta z dnia ... 2010r. jako niedopuszczalna podlega odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ppsa.

Strona 1/1