Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak po rozpoznaniu w dniu 5 października 2005 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi H. L. na bezczynność Wojewody w przedmiocie wydzielenia wkładu gruntowego, w zakresie formalnoprawnej dopuszczalności skargi postanawia odrzucić skargę.
Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) kontrola administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 to jest w sprawach, w których organ administracji publicznej zobowiązany jest wydać decyzję administracyjną, postanowienie w postępowaniu administracyjnym, postanowienie w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym i inne niż określone powyżej akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
W dniu 16 sierpnia 2005 r. (data stempla pocztowego) H. L.wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę na bezczynność Wojewody w prowadzonym postępowaniu o wydzielenie wkładu gruntowego.
Wniesienie skargi na bezczynność organu administracji publicznej jest dopuszczalne po wyczerpaniu trybu przewidzianego w art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), stanowiącym, że na niezałatwienie sprawy w terminie (...) stronie służy zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia.
Jak stanowi art. 17 pkt 2 k.p.a. organami wyższego stopnia w stosunku do wojewodów są właściwi w sprawie ministrowie. Minister kierujący działem administracji rządowej jest właściwy w sprawach z zakresu administracji rządowej określonych w ustawie, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych w odrębnych przepisach do kompetencji innego organu (art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 4 września 1997 o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2003 r., Nr 159, poz. 1548 ze zm.). Zgodnie z § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz.U. z 2004 r., nr 134, poz. 1433) należy kierowanie działami administracji rządowej dotyczącymi rolnictwa, rozwoju wsi i rynku rolnego. Dział rozwoju wsi, podległy Ministrowi Rolnictwa i Rozwoju Wsi obejmuje sprawy z zakresu kształtowania ustroju rolnego państwa, ochrony gruntów przeznaczonych na cele rolne, scalania i wymiany gruntów, gleboznawczej klasyfikacji gruntów oraz podziału i rozgraniczenia nieruchomości na obszarze wsi, infrastruktury wsi, rozwoju przedsiębiorczości, w tym w szczególności podnoszenia kwalifikacji zawodowych, wspomagania pozarolniczych form aktywności zawodowej i gospodarczej mieszkańców wsi (art. 23 ust. 1 ustawy o działach administracji rządowej).
Mając na względzie powyższe skarżąca powinna poprzedzić wniesienie skargi na bezczynność Wojewody wniesieniem zażalenia na niezałatwienie przez niego sprawy w terminie do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Wniesienie zażalenia przewidzianego w art. 37 § 1 k.p.a. jest formalnoprawną przesłanką dopuszczalności wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność organu administracji publicznej I instancji.
Z akt sądowo - administracyjnych oraz administracyjnych sprawy wynika, że H. L. nie poprzedziła wniesienia skargi na bezczynność Wojewody do tutejszego sądu administracyjnego wniesieniem do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zażalenia na niezałatwienie przez tenże organ administracji publicznej sprawy w terminie. Tym samym działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy - prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę H.L. na bezczynność Wojewody jako niedopuszczalną należało odrzucić, o czym orzeczono w sentencji postanowienia.