Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie Jarosław Harczuk po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2008 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi Z. W. na bezczynność Wójta Gminy w przedmiocie nierozpoznania wniosku z dnia 14.05.2007 r. dotyczącego zasiłku celowego po wyroku II SA/Lu 741/07 p o s t a n a w i a przyznać Z. W. prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, którego wyznaczy Okręgowa Rada Adwokacka.
Z. W. w skardze wniósł o przyznanie pomocy prawnej. Strona skarżąca wezwana do wypełnienia urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF wniosła w zakreślonym terminie (data na prezentacie) wypełniony i podpisany urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy symbol PPF żądając przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata.
Referendarz sądowy stwierdził, że:
Wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "p.p.s.a.",, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Przesłanka przyznania prawa pomocy osobie fizycznej sformułowana w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. oparta jest na zwrotach szacunkowych, których samodzielne stosowanie wywołuje konieczność oszacowania wystąpienia określonego w zwrocie szacunkowym stanu faktycznego. Dlatego oceniając zasadność wniosku należy wziąć pod uwagę z jednej strony wysokość obciążeń finansowych związanych z danym postępowaniem, a z drugiej realne, istniejące w chwili składania wniosku możliwości finansowe strony wnoszącej o przyznanie prawa pomocy.
Stawka minimalnego wynagrodzenia adwokata ustanowionego w sprawie niniejszej dla reprezentowania strony skarżącej wynosi 240 złotych netto (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu - Dz.U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) - 292,80 złotych brutto (§2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Z oświadczenia strony skarżącej wynika, że samodzielnie prowadzi gospodarstwo domowe, nie posiada żadnych oszczędności, nieruchomości ani przedmiotów wartościowych i utrzymuje się z renty w kwocie [...] złotych.
W ocenie referendarza sądowego strona skarżąca wykazała, że bez uszczerbku w koniecznych kosztach utrzymania nie jest w stanie uiścić minimalnej stawki wynagrodzenia adwokata.
Łączny miesięczny dochód strony skarżącej wynosi [...] złotych. Uiszczenie przez stronę skarżącą z kwoty jej dochodu kwoty brutto jedynie minimalnego wynagrodzenia adwokata, w przypadku ustanowienia adwokata z wyboru, skutkowałoby tym, że do dyspozycji strony skarżącej na zaspokojenie jej koniecznych kosztów utrzymania pozostałaby kwota [...] złotych. Na gruncie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.) w związku z § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz.U. z 2006 r. Nr 135, poz. 950) zwanego dalej "rozporządzeniem", przyjmuje się, że kwota zapewniająca pokrycie minimum koniecznych kosztów utrzymania osoby samotnie gospodarującej wynosi 477 złotych. Skoro kwota, która pozostanie do dyspozycji strony skarżącej na pokrycie koniecznych dla niej kosztów utrzymania po uiszczeniu przez nią wynagrodzenia adwokata będzie niższa od kwoty, która jest w stanie pokryć minimum wydatków związanych z kosztami utrzymania koniecznego osoby samotnie gospodarującej przyjąć należy, że opłacenie wynagrodzenia adwokata uniemożliwi poniesienie minimum koniecznych stronie skarżącej kosztów utrzymania niezależnie od rzeczywistej wysokości kosztów utrzymania koniecznego strony skarżącej. Brak możliwości poniesienia minimum kosztów utrzymania koniecznego spowodowany koniecznością opłacenia kosztów ustanowienia adwokata wskazuje na to, że konieczność poniesienia kosztów ustanowienia adwokata spowoduje uszczerbek w koniecznych kosztach utrzymania.
Wobec powyższego, działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 p.p.s.a. i art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. należało orzec jak w postanowieniu.