Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec po rozpoznaniu w dniu 18 października 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi T. W. na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie rozpoznania pisma z dnia 29 maja 2008 r. p o s t a n a w i a 1. odrzucić skargę; 2. oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Pismem z dnia 29 sierpnia 2012 r. skarżąca T. W. wniosła skargę na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie rozpoznania pisma z dnia 29 maja 2008 r., podnosząc w uzasadnieniu działanie organu na szkodę skarżącej.
Ponadto w piśmie tym zawarła żądanie ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:
Skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych. Mianowicie zdaniem Sądu T. W. nie wyczerpała przysługujących jej środków w postępowaniu administracyjnym, które powinny poprzedzać wniesienie do sądu administracyjnego skargi na przewlekłe prowadzenie postępowania.
Zgodnie z art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, dalej jako p.p.s.a.) skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje już żaden środek zaskarżenia przewidziany w ustawie.
W przypadku skargi na przewlekłe prowadzenie przez organ postępowania warunkiem jej dopuszczalności jest uprzednie złożenie przez stronę zażalenia do organu wyższego stopnia, a jeżeli nie ma takiego organu - wezwania do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 37 § 1 k.p.a., ponieważ zażalenie i wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, o których mowa w tym przepisie, są równoznaczne ze środkiem zaskarżenia w rozumieniu art. 52 § 1 p.p.s.a.
Odnosząc powyższe do rozpoznawanej sprawy jeżeli organem, którego dotyczy rozpoznawana skarga na przewlekłość postępowania jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze skarga na przewlekłość postępowania ww. organu winna zostać poprzedzona złożeniem przez stronę skarżącą do tego organu wezwania do usunięcia naruszenia prawa.
Jak wynika z akt sprawy skarżąca przed wniesieniem przedmiotowej skargi złożyła do Kolegium pismo nazwane "wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w SKO". Jednakże w ocenie Sądu pismo to z uwagi na jego treść nie może zostać uznane jako środek zaskarżenia, o którym mowa w art. 37 § 1 k.p.a. Przede wszystkim należy wskazać, że ugruntowane jest zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie stanowisko, iż o charakterze danej czynności nie decyduje jego forma lub nazwa, lecz merytoryczna treść. Tylko treść żądania wyznacza stosowną normę prawa materialnego lub normę prawa procesowego, która ma znaczenie dla ustalenia zakresu postępowania. Dlatego też organ, do którego wpływa żądanie strony, zobligowany jest do dokładnego ustalenia treści żądania. Natomiast, jeśli powstają jakiekolwiek wątpliwości co do treści wniosku, w szczególności co do zawartych w nim żądań, organ ma obowiązek zwrócenia się do wnioskodawcy, aby ten sprecyzował swoje żądania. Tak też się stało w sprawie w stosunku do pisma skarżącego nazwanego "wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w SKO". Kolegium zasadnie uznało, iż pismo to jest niejasne i w oparciu o jego treść brak jest możliwości ustalenia żądania skarżącej i z tej przyczyny wezwało ją w trybie art. 64 § 2 k.p.a. do sprecyzowania na czym polega zarzucone naruszenia prawa. Skarżąca mimo wezwania nie udzieliła jakiejkolwiek odpowiedzi, co skutkowało pozostawieniem przez Kolegium przedmiotowego pisma bez rozpoznania, o czym skarżąca została poinformowana pismem z dnia 19 września 2012 r. Tym samym nie można uznać, aby skarżąca przed złożeniem skargi wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.