Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi "[...]" sp. z o.o. w G. na bezczynność Prezydenta Miasta E. w sprawie wydania zezwolenia na zbieranie odpadów postanawia 1. umorzyć postępowanie sądowe, 2. zwrócić stronie skarżącej kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) uiszczoną tytułem wpisu sądowego.
"[...]" sp. z o.o. w G., reprezentowana przez radcę prawnego D.C. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta E. w sprawie rozpoznania wniosku skarżącej Spółki z dnia "[...]" o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów. Pełnomocnik strony skarżącej podniósł zarzut naruszenia art. 72 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko w zw. z art. 42 ust. 4 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach polegający na przyjęciu, że do wniosku o wydanie zezwolenia wyłącznie na zbieranie odpadów konieczne jest załączenie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, co skutkowało pozostawieniem wniosku Spółki o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów bez rozpoznania, a w konsekwencji doszło w powyższej sprawie do bezczynności organu.
W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta E., reprezentowany przez radcę prawnego P. S. wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu podniesiono, iż powołana w skardze argumentacja nie znajduje pokrycia w obowiązującym stanie prawnym. Wskazano, że skarżąca Spółka, jak i wszystkie podmioty ubiegające się o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów w postaci złomu, zgodnie z obowiązującymi przepisami, zobowiązane będą do przedstawienia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, która pozwoli ocenić ewentualne zagrożenia, jak również pozwoli określić sposoby ich zapobiegania. Natomiast brak tej decyzji stanowi brak formalny wniosku o wydanie zezwolenia, w następstwie czego organ zobowiązany jest do wezwania każdego wnioskodawcy do jego uzupełnienia w trybie art. 64 § 2 kpa, a w przypadku jego nieuzupełnienia do pozostawienia sprawy bez rozpoznania, co nie jest przesłanką przewlekłości postępowania.
Pismem z dnia 22 stycznia 2015 r. (data stempla pocztowego) pełnomocnik skarżącej Spółki na podstawie art. 60 p.p.s.a. cofnął wniesioną w niniejszej sprawie skargę i na podstawie art. 232 § 2 pkt 1 p.p.s.a. wniósł o zwrot uiszczonego wpisu od przedmiotowej skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Stosownie do art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej p.p.s.a.) skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności.
Zgodnie zaś z art. 161 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie cofnięcie skargi nie budzi wskazanych wyżej wątpliwości, a zatem wola skarżącego jako dysponenta skargi jest dla Sądu wiążąca. Związanie Sądu wolą skarżącego jest wynikiem przyjętej zasady, że skarżący może rozporządzać wniesioną przez siebie skargą od chwili jej wpływu do organu, do czasu jej rozpoznania przez sąd pierwszej instancji.
Nie dopatrując się zatem okoliczności przemawiających za niedopuszczalnością cofnięcia skargi, Sąd postępowanie w sprawie umorzył na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a.
O zwrocie wpisu orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd z urzędu zwraca stronie uiszczony wpis od pisma odrzuconego lub cofniętego. Z uwagi na to, że strona skarżąca uiściła wpis w kwocie 100 zł, kwota ta z urzędu podlega zwrotowi.