Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Raszkowska po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosków A.Z. z dnia 3 czerwca 2014 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym polegającym na zwolnieniu od kosztów sądowych oraz z dnia 9 lutego 2015 r. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A.Z. na bezczynność Wojewody W. w sprawie sprzeciwu do zgłoszenia rozbiórki obiektu postanawia odmówić przyznania prawa pomocy.
Postanowieniem z dnia 19 września 2013 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odmówił A.Z. przyznania prawa pomocy w części obejmującej zwolnienie od kosztów sądowych wobec nieujawnienia źródła utrzymania siebie i źródła finansowania ponoszonych wydatków.
Postanowieniem z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt II OZ 955/13 Naczelny Sąd Administracyjny podzielił stanowisko WSA, oddalając zażalenie skarżącego na to postanowienie.
Następnie, postanowieniem z dnia 10 marca 2014 r. tutejszy Sąd odmówił przyznania skarżącemu prawa pomocy, a Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 17 kwietnia 2014 r., sygn. akt II OZ 375/14, oddalił zażalenie wniesione na to postanowienie.
W dniu 3 czerwca 2014 r. skarżący wniósł wniosek o wyłączenie sędziów WSA w Olsztynie i referendarzy sądowych wraz z wnioskiem o zwolnienie od kosztów sądowych
Postanowieniem z dnia 27 czerwca 2014 r., sygn. akt II OW 114/14, Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów i referendarzy WSA w Olsztynie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, który postanowieniem z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt II SO/Bk 28/14, oddalił wniosek skarżącego.
Postanowieniem z 14 stycznia 2015 r. Sąd odrzucił skargę na bezczynność Wojewody W. w przedmiocie sprzeciwu do zgłoszenia rozbiórki obiektu.
Skarżący wniósł, nazwaną "zażaleniem", skargę kasacyjną na to postanowienie tut. Sądu wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym i wnioskiem o wyłączenie sędziów WSA w Olsztynie i referendarzy sądowych.
Postanowieniem z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt II OW 37/15, Naczelny Sąd Administracyjny odmówił wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania pisma skarżącego z dnia 5 lutego 2015 r. dotyczącego wyłączenia sędziów i referendarzy sądowych tut. Sądu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Przede wszystkim należy podnieść, że kwestia przyznania skarżącemu prawa pomocy została prawomocnie rozstrzygnięta. Skarżący w rozpoznawanej sprawie już dwukrotnie występował z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy. W wyniku rozpoznania wniosków postanowieniami tut. Sądu z dnia 19 września 2013 r. i 10 marca 2014 r. odmówiono skarżącemu przyznania prawa pomocy. Zażalenia od tych orzeczeń zostały oddalone postanowieniami Naczelnego Sądu Administracyjnego- odpowiednio z dnia
13 listopada 2013 r. i 27 czerwca 2014 r. Zasadniczym powodem tych rozstrzygnięć był fakt, że skarżący, mimo wezwań, nie przedłożył żądanych dokumentów źródłowych, a tym samym oświadczenia składane przez skarżącego były niewystarczające do przyznania mu prawa pomocy.
Zaznaczyć należy, że przyznanie prawa pomocy jest możliwe tylko i wyłącznie w przypadku wyczerpującego przedstawienia informacji dotyczącej sytuacji majątkowej wnioskodawcy. Obowiązkiem strony jest zatem wykazanie zasadności złożonego wniosku w świetle ustawowych przesłanek przyznania prawa pomocy. Sąd nie jest bowiem zobowiązany do prowadzenia jakichkolwiek dochodzenia, w sytuacji gdy przedstawione przez stronę dane nie umożliwiają pełnej oceny jej stanu majątkowego, albo gdy nie są one do końca jasne (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 lutego 2011 r., sygn. akt I FZ 458/10).