Sprawa ze skargi na bezczynność SKO w przedmiocie przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA - Marzenna Glabas po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 2 marca 2006 r. sprawy ze skargi A. U. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie przekształcenia użytkowania wieczystego w prawo własności postanawia odrzucić skargę.

Uzasadnienie

W dniu 12 sierpnia 2005 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie A. U. wniósł skargę na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego wobec naruszania prawa przez Prezydenta Miasta. W uzasadnieniu podniósł, że nie otrzymał decyzji potwierdzającej zamianę użytkowania wieczystego w prawo własności z mocy samego prawa.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie. Organ stwierdził, że nie prowadzi żadnego postępowania dotyczącego nabycia przez skarżącego prawa własności nieruchomości położonej w O. przy A., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr "[...]" obręb "[...]" O.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, zważył co następuje:

Stosownie do art. l § l ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej.

Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji Sądu jest możliwe jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości Sądu, skargę wniesie uprawniony podmiot oraz gdy spełnia ona wymogi formalne i została złożona w terminie. Wniesiona skarga jest niedopuszczalna.

Przedmiotem zaskarżenia jest bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego wobec naruszenia prawa przez Prezydenta Miasta, któremu skarżący zarzuca bezczynność w wydaniu decyzji w sprawie przekształcenia użytkowania wieczystego nieruchomości w prawo własności.

Zgodnie z art. 52 § l ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, póz. 1270, z późn. zm.) skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie.

Środkiem, od którego wyczerpania zależy dopuszczalność wniesienia do sądu administracyjnego skargi na bezczynność samorządowego kolegium odwoławczego jest uprzednie pisemne wezwanie tego organu do usunięcia naruszenia prawa. Z przesłanych akt sprawy nie wynika, aby skarżący zwracał się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego z takim wezwaniem.

Skarżący, odpowiadając na wezwanie z dnia 8 września 2005 r., przesłał do Sądu kserokopie kierowanych do Kolegium zażaleń z dnia 6 lipca 2004 r. i z dnia 14 lutego 2005 r. oraz kserokopię pisma kierowanego do WSA z dnia 19 czerwca 2005 r.

Jak wynika z akt administracyjnych pisma skarżącego z dnia 6 lipca 2004 r. i z dnia 14 lutego 2005 r. zostały załatwione we właściwym trybie administracyjnym. Pierwsze z nich stanowiło zażalenie na postanowienie Prezydenta Miasta "[...]", zawieszające z urzędu toczące się postępowanie w sprawie nabycia przez S. S. i A. U. prawa własności nieruchomości położonej w O. przy A., oznaczonej geodezyjnie jako działka nr "[...]", obręb "[...]" O. i postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]" Samorządowego Kolegium Odwoławczego zostało uchylone. Pismo z dnia 14 lutego 2005 r. było natomiast zażaleniem na niezałatwienie przez Prezydenta Miasta w terminie sprawy nabycia prawa własności wyżej opisanej nieruchomości, które Kolegium załatwiło postanowieniem z dnia "[...]", nr "[...]" zobowiązując Prezydenta do załatwienia sprawy w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia postanowienia. Pismo kierowane do Sądu z oczywistych względów nie stanowi wezwania, o którym mowa w art. 52 § l Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Niezachowanie przez skarżącego warunku wyczerpania środków zaskarżenia wyklucza skuteczne wniesienie skargi.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 58 § l pkt 6 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało postanowić jak w sentencji.

Strona 1/1