Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adwokata M. K. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. M. na bezczynność Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej działającego z upoważnienia Wójta Gminy w przedmiocie przyznania świadczeń z pomocy społecznej postanawia przyznać adwokatowi M. K. wynagrodzenie za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w kwocie 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) netto powiększonej o należny podatek VAT. WSA/post.1 - sentencja postanowienia
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2010 r., Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie przyznał skarżącej J. M. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmujące ustanowienie adwokata. Okręgowa Rada Adwokacka wyznaczyła skarżącej pełnomocnika w osobie adwokata M. K.
Dnia 21 grudnia 2010 r. pełnomocnik skarżącego przedłożył do tut. Sądu pismo, którym wniósł o przyznanie mu wynagrodzenia za pomoc prawną wykonywaną z urzędu. Pełnomocnik podał, że wiązało się to z przejrzeniem akt oraz listownym kontaktowaniem się ze skarżącą. Jednocześnie pełnomocnik skarżącej oświadczył, że koszty pomocy prawnej nie zostały uiszczone w całości ani w części.
W świetle art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), adwokat wyznaczony z urzędu otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zgodnie z § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: 1) opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz 2) niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Stosownie do § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, w postępowaniu przed sądami administracyjnymi stawki minimalne w pierwszej instancji wynoszą: a) w sprawie, której przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna - stawkę obliczoną na podstawie § 6, b) za sporządzenie skargi i udział w rozprawie w sprawie skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego - 600 zł, c) w innej sprawie - 240 zł. Stawki minimalne w drugiej instancji określone zostały w § 18 ust. 1 pkt 2 lit. a)-d) rozporządzenia. Zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. W sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, przedmiotową opłatę sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach (§ 2 ust. 1 i 3 rozporządzenia). Wynagrodzenie, o którym stanowi art. 250 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, może być przyznane pełnomocnikowi wyłącznie za pomoc prawną rzeczywiście udzieloną.
W niniejszej sprawie, stwierdzić należy, iż do ustalenia wysokości wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy mają zastosowanie stawki minimalne określone w § 18 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, a konkretnie, z uwagi na przedmiot niniejszej sprawy, stawka minimalna z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia w wysokości 240 zł. Zauważyć jednocześnie należy, iż normodawca w odróżnieniu od zapisów § 18 ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. a)-c) rozporządzenia nie określił we wskazanym wyżej przepisie konkretnych czynności procesowych, za które przysługuje wskazana wyżej stawka minimalna. Przyjąć zatem należy, iż opłata w wysokości tej stawki przysługuje adwokatowi z urzędu niezależnie od tego na jakim etapie postępowania przed Sądem I instancji został ustanowiony oraz niezależnie od rodzaju podjętych przez niego czynności procesowych, o ile oczywiście polegały one na faktycznym udzieleniu stronie pomocy prawnej.
Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w niniejszej sprawie zasadne jest przyznanie adwokatowi ustanowionemu z urzędu wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w kwocie 240 zł powiększonej o należny podatek VAT.
Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji postanowienia.