Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska po rozpoznaniu w dniu 30 października 2014r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku K. G. o uzupełnienie postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 23 września 2014r. sygn. akt II SAB/Ol 94/14 w sprawie ze skargi K. G. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w udostępnieniu informacji publicznej postanawia oddalić wniosek.
Postanowieniem z dnia 23 września 2014r. (sygn. akt II SAB/Ol 94/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie umorzył postępowanie sądowe w sprawie ze skargi K. G. na bezczynność Prezesa Sądu Rejonowego w udostępnieniu informacji publicznej i orzekł o zwrocie skarżącemu kwoty 100 zł tytułem uiszczonego wpisu od skargi. W uzasadnieniu podano, że postępowanie sądowe zostało umorzone, gdyż skarżący cofnął skargę. Postanowienie to zostało doręczone pełnomocnikowi skarżącego w dniu 30 września 2014r.
W dniu 14 października 2014r. pełnomocnik skarżącego wystąpił z wnioskiem o uzupełnienie powyższego postanowienia Sądu poprzez zasądzenie od Prezesa Sądu Rejonowego na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 240 zł oraz kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17zł. W uzasadnieniu podano, że stosownie do art. 201 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu w razie umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. w sytuacji uwzględnienia skargi przez organ. Wskazano, że taki przypadek zachodzi w przedmiotowej sprawie, albowiem organ - po zasygnalizowaniu takiej możliwości przez skarżącego - uwzględnił skargę w całości w trybie tego przepisu, a w konsekwencji Sąd umorzył postępowanie. Powołano się na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 157 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) strona może w ciągu czternastu dni od doręczenia wyroku z urzędu - a gdy wyroku nie doręcza się stronie od dnia ogłoszenia - zgłosić wniosek o uzupełnienie wyroku, jeżeli sąd nie orzekł o całości skargi albo nie zamieścił w wyroku dodatkowego orzeczenia, które według przepisów ustawy powinien był zamieścić z urzędu. Przepis ten - zgodnie z art. 166 p.p.s.a.- stosuje się także do postanowień wydawanych przez sąd.
W niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącego w terminie 14 dni od doręczenia postanowienia o odrzuceniu skargi wystąpił z wnioskiem o jego uzupełnienie poprzez zasądzenie od organu kosztów postępowania, powołując się na art. 201 §1 p.p.s.a. zgodnie z którym zwrot kosztów przysługuje skarżącemu od organu także w razie umorzenia postępowania z przyczyn określonej w art. 54 § 3 p.p.s.a.
Wyjaśnić zatem należy, że zgodnie z art. 209 p.p.s.a. wniosek strony o koszty postępowania sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203, art. 204 p.p.s.a. Słusznie zatem podnosi pełnomocnik skarżącego, że zwrot kosztów postępowania przysługuje skarżącemu także w przypadku umorzenia postępowania z przyczyny określonej w art. 54 § 3 p.p.s.a. Jednakże w niniejszej sprawie Sąd umorzył postępowanie z powodu cofnięcia skargi, a nie z powodu jej uwzględnienia przez organ. Zatem podstawą prawną umorzenia postępowania nie stanowił art. 54 § 3 p.p.s.a., lecz art. 60 p.p.s.a., co wyraźnie wynika z uzasadnienia wyżej wskazanego postanowienia. Należy przy tym wskazać, że uwzględnienie skargi przez organ nie obliguje skarżącego do cofnięcia skargi. Zależy to wyłącznie od woli skarżącego. Skoro jednak oświadcza, że skargę cofa, to sąd umarza postępowanie z tej przyczyny jako bezprzedmiotowe i orzeka wyłącznie o zwrocie wpisu - w myśl art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Nie ma natomiast podstawy, aby zasądzić koszty postępowania od organu.
Należy przy tym podkreślić, ze w niniejszej sprawie strona skarżąca jest reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika. Nie sposób zatem przyjąć, że oświadczenie o cofnięciu skargi było wynikiem nieznajomości przepisów prawa, czy też braku świadomości co do konsekwencji złożonego oświadczenia o cofnięciu skargi.
Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie w związku z art. 209 p.p.sa. oraz art. 157 § 1 i 2 p.p.s.a. w zw. z art. 166 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji postanowienia.