Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi R. H. na bezczynność Gminy Miasta [...] w przedmiocie remontu mieszkania postanawia odrzucić skargę.
Przedmiotem skargi wniesionej przez R. H. jest uchwała Nr IX/49/07 Rady Miejskiej w Brzegu z dnia 27 kwietnia 2007 r. w sprawie rozpatrzenia skargi na bezczynność i niedotrzymanie terminu załatwienia sprawy przez Dyrektora Zarządu Nieruchomości Miejskich w Brzegu, podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142 poz. 1591 ze zm.) w zw. z art. 229 pkt 3 K.p.a.
Wydanie tej uchwały poprzedziło postępowanie administracyjne rozpoczęte pismem R. H. z 2 sierpnia 2006 r. w sprawie "likwidacji pieca centralnego ogrzewania ze wspólnego przedpokoju zainstalowanego przez lokatora drugiego mieszkania jako zagrażające życiu ludzi i mieniu". W dniu 1 lutego 2007 r. R. H. złożył na ręce Burmistrza Miasta Brzeg "zażalenie na bezczynność i niedotrzymanie terminu załatwienia sprawy przez A. M., Dyrektora Zarządu Nieruchomości Miejskich w Brzegu". Wskazując na przepis artykułu 35, 36 i 38 K.p.a. strona domagała się pociągnięcia wskazanego urzędnika do odpowiedzialności zarzucając mu opieszałość w załatwieniu wniosku o usunięcie szkodliwego pieca centralnego ogrzewania. Podkreślał, że przed rozpoczęciem sezonu grzewczego Zarząd Nieruchomości Miejskich w Brzegu kierowany przez A. M. w skutek jego niekompetencji nie załatwił sprawy, czym naruszył terminy załatwiania sprawy administracyjnej określone w art. 35 K.p.a.
W skardze sądowoadministracyjnej R. H. zarzucał "bezczynność i niedotrzymanie terminu załatwienia sprawy przez Dyrektora Zarządu Nieruchomościami Miejskimi w Brzegu, której nie usprawiedliwia, zawarta w kierowanych do niego pismach tej jednostki organizacyjnej gminy, polemika oparta na zmyślonych faktach i bez uzasadnienia prawa".
W odpowiedzi na skargę Gmina Miasto Brzeg wniosła o odrzucenie skargi w trybie art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2002, Nr 153 poz. 1270 ze zm.) dalej zwana P.p.s.a., zarzucając brak właściwości sądu administracyjnego do jej rozstrzygnięcia. Organ zwrócił uwagę na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego z utrwalonymi poglądami, że sprawa ze skargi obywatela złożonej w trybie przepisów Działu VIII K.p.a. i rozstrzyganej w postępowaniu skargowym nie może spotkać się z późniejszym zaskarżeniem w ramach sądowej kontroli administracji publicznej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
skarga podlega odrzuceniu. Przede wszystkim wskazać należy na zakres kognicji sądu administracyjnego. Zgodnie z art. 3 P.p.s.a. sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie (§ 1).
W myśl § 2 tego artykułu kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;