Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi U. K. na bezczynność Prezydenta Miasta Opola w przedmiocie uznania za stronę postępowania postanawia 1) odrzucić skargę, 2) zwrócić skarżącej kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od skargi.
Pismem z dnia 5 lutego 2016 r. U. K., reprezentowana przez pełnomocnika - r. pr. A. B., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Opola polegającą na niewydawaniu rozstrzygnięcia w przedmiocie uznania skarżącej za stronę postępowania toczącego się przed tym organem pod sygnaturą [...], wszczętego z wniosku A S.A. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji w postaci budynku handlowo-wystawienniczo-magazynowego [...]. W uzasadnieniu skargi wskazano, że skarżąca, będąca właścicielką działki nr a k.m. [...] obręb [...], wnioskiem z dnia 18 listopada 2015 r. - po uzyskaniu od sąsiadów informacji o toczącym się postępowaniu dotyczącym wydania dla A S.A. decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji zlokalizowanej na terenie sąsiadującym z jej nieruchomością - wystąpiła do organu o dopuszczenie do udziału w ww. postępowaniu w charakterze strony. Skarżąca wskazała, że w dniu 2 grudnia 2015 r. otrzymała od organu wyjaśnienie, że odmawia on podjęcia jakiejkolwiek czynności lub załatwienia sprawy w formie znanej ustawie, w związku z czym w dniu 5 grudnia 2015 r. wezwała organ do ponownego rozpoznania jej wniosku. W dniu 8 stycznia 2015 r. organ po raz kolejny negatywnie odniósł się do żądania skarżącej, podtrzymując dotychczasowe stanowisko. U. K. podniosła, że wydanie decyzji o warunkach zabudowy, a następnie decyzji o pozwoleniu na budowę będzie kształtować jej prawa i obowiązki, gdyż realizacja inwestycji wpłynie na charakter zabudowy okolicy. Wywiodła, że żądana przez nią czynność organu spełnia przesłankę negatywną, określoną w art. 3 § 2 pkt 9 P.p.s.a., gdyż powinna przybrać formę postanowienia, na które nie służy zażalenie. Zarzuciła, że podanie z dnia 18 listopada 2015 r. powinno stanowić dla organu asumpt do sprawdzenia podanej w nim argumentacji i skutkować przeprowadzeniem przez organ czynności zmierzających do wyjaśnienia, czy nieruchomość skarżącej jest położona w taki sposób, że będzie pozostawać pod wpływem oddziaływania nieruchomości objętej planowaną inwestycją. Według skarżącej, lakoniczne stwierdzenie organu, iż brak takiego oddziaływania spowodowany jest tym, że nieruchomości nie graniczą bezpośrednio, nie spełnia powyższych warunków i to stanowi sedno bezczynności organu.
Odpowiadając na skargę Prezydent Miasta Opola wniósł o uznanie skargi za bezzasadną i wskazał na pojęcie strony określone w art. 28 K.p.a., a także przedstawił wykładnię art. 52 ust. 1 i art. 64 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w kwestii ustalenia kręgu stron postępowania w sprawach dotyczących warunków zabudowy. Poza tym, powołując się na przepis art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane wyjaśnił, że krąg stron postępowania przy wydawania pozwolenia na budowę nie jest jednakowy z kręgiem stron postępowania przy ustalaniu warunków zabudowy i jest on przeważnie mniejszy. Organ stwierdził, że skarżąca nie może być uznana za stronę postępowania w toczącej się sprawie o ustalenie warunków zabudowy dla A S.A., gdyż nie posiada interesu prawnego; może mieć natomiast interes faktyczny. Wyjaśnił, że z treści wniosku, a także z decyzji Prezydenta Miasta Opola z dnia 20 sierpnia 2015 r., nr [...], wynika, iż przedmiotowa inwestycja nie kwalifikuje się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, a obszar oddziaływania inwestycji zamyka się granicach działek nr b, c, d, e, f k.m. [...] obręb [...], ul. [...] w [...], które są równocześnie granicami terenu objętego wnioskiem. Natomiast działka skarżącej, o numerze a, nie graniczy z przedmiotową inwestycją, ani nie znajduje się w obszarze jej oddziaływania. Ponadto, twierdzenia skarżącej, że działka nr g będzie prawdopodobnie pełnić funkcje drogowe, nie może stanowić argumentu w tej sprawie, gdyż nie jest ona objęta przedmiotowym wnioskiem.