Sprawa ze skargi A. J. i A. J. na przewlekłość postępowania SKO w Opolu w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Grażyna Jeżewska (spr.) Protokolant Referent stażysta Marta Kubiak po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. J. i A. J. na przewlekłość postępowania Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu w przedmiocie rozpatrzenia odwołania od decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań postanawia: 1) umorzyć postępowanie, 2) stwierdzić, że bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3) zasądzić od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz skarżących A. J. i A. J. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/3

Przedmiotem skargi z dnia 18 lutego 2014 r. wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu przez A. i A. J. jest przewlekłość Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu w przedmiocie rozpoznania odwołania od decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań. W uzasadnieniu skargi skarżący zarzucili, że organ naruszył art.. 8, art. 12 oraz art. 35 ustawy z dnia 16 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. nr 30 , poz. 168 - powinno być Dz. U z 2013 r., poz. 267 - przypis Sądu, zwanej dalej K.p.a.), poprzez rażące przekroczenie terminów do załatwienia sprawy. Skarżący wnieśli o wyznaczenie dodatkowego terminu załatwienia sprawy i zarządzenie wyjaśnienia przyczyn niezałatwienia sprawy oraz ustalenia osób winnych jej niezałatwienia w terminie.

W odpowiedzi na skargę z dnia 13 marca 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu wniosło o umorzenie postępowania sądowoadministracyjnego, argumentując, że postępowanie odwoławcze zostało zakończone wydaniem decyzji z dnia 26 lutego 2014 r., która zapadła na posiedzeniu składu orzekającego, tj. przed upływem terminu ustalonego pismem z dnia 7 lutego 2014 r. Organ podał również, że decyzja zostanie niezwłocznie doręczona wszystkim stronom postępowania, po sporządzeniu pisemnego uzasadnienia. Jednocześnie Kolegium wskazało, że strony postępowania były - na podstawie art. 36 K.p.a. - zawiadamiane każdorazowo o przyczynach braku załatwienia przedmiotowej sprawy w terminie kolejnymi pismami z 16 sierpnia, 31 grudnia 2013 r. i 7 lutego 2014 r. Pismem z dnia 14 kwietnia 2014 r. Kolegium zawiadomiło Sąd, że przesłało stronom postępowania decyzję z dnia 26 lutego 2012 r., nr [...]. Do pisma dołączyło uwierzytelnioną kopię ww. decyzji oraz potwierdzenie jej odbioru w dniu 4 kwietnia 2014 r. przez A. J. i T. G..

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269, ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami, a organami administracji rządowej (§ 1). Kontrola, o której mowa w § 1, sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2). Stosownie do treści art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, ze zm.), dalej jako P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1- 4a, a więc gdy przedmiotem skargi jest decyzja administracyjna; postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty; postanowienie wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; inny niż określony w pkt 1-3 akt lub czynność z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; pisemna interpretacja przepisów prawa podatkowego wydawana w indywidualnych sprawach. Istotną kwestią z punktu widzenia tego rodzaju skargi jest przede wszystkim występowanie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec przedstawionego żądania strony. Powyższe determinuje zakres kontroli Sądu, sprowadzającej się w tym wypadku do sprawdzenia, czy sprawa podlega załatwieniu przez organ w drodze określonego przez ustawodawcę aktu administracyjnego lub czynności. W myśl bowiem art. 149 P.p.s.a. Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organy w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie Sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Ponadto w myśl § 2 art. 149 P.p.s.a. Sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6.

Strona 1/3