Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku S. P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości, częściowego zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi S. P. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Strzelcach Opolskich w przedmiocie informacji publicznej postanawia: 1. umorzyć postępowanie z wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych oraz z wniosku o częściowe zwolnienie od kosztów sądowych, 2. ustanowić S. P. adwokata.
Działająca w imieniu S. P. - B. P., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Strzelcach Opolskich, w przedmiocie informacji publicznej.
Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2017 r., starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu zwolnił skarżącego od kosztów sądowych.
Wyrokiem z dnia 18 stycznia 2018 r., wydanym w trybie uproszczonym, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę S. P.
W dniu 2 lutego 2018 r. wpłynął do tut. Sądu wniosek skarżącego w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w całości, częściowe zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie "opłaty-kasacyjnej" oraz ustanowienia adwokata w celu złożenia skargi kasacyjnej. Uzasadniając żądanie wskazano, że skarżący jest osobą starszą, schorowaną - [...] uszczerbku na zdrowiu, mieszkającą w [...], a od stycznia 2018 r. utrzymującą się z zasiłku [...] w wysokości [...] euro. Podniesiono, że stan zdrowia skarżącego i jego wiek nie pozwala mu na podjęcie żadnej dodatkowej pracy dorywczej. We wniosku stwierdzono także, że na koszty miesięcznego utrzymania skarżącego składają się wydatki na media lokalowe wraz z kosztami ogrzewania - ok. 380 zł, koszt energii elektrycznej - 22 euro, opłata za telefon - 20 euro, koszty zakupu odzieży - 25 euro, środków czystości i konserwacji mieszkania, a także sprzętów gospodarstwa domowego, czy wydatki na zakup żywności w wysokości 200 euro. W oświadczeniu o stanie majątkowym podano, że majątek skarżącego to [...] domu o powierzchni [...] m² z [...] r. (są to dwa pokoje mające około [...] m²) oraz [...] działki budowlanej o powierzchni [...] m², a obydwie nieruchomości stanowią własność wspólną z żoną. Podniesiono, że wynajęcie pokoi we wspólnym domu nie wchodzi w rachubę ze względu na to, że są one zamieszkałe przez dzieci skarżącego. Niemożliwe jest także zaciągnięcie pożyczki pod zastaw domu ze względu na brak stałego miejsca zamieszkania na terenie Polski, a sprzedaż wiązałaby się z problemami formalno-technicznymi i z kosztami kilkakrotnie przekraczającymi wysokość wpisu.
Działając na zasadzie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) referendarz zważył, co następuje:
W pierwszej kolejności zauważyć należy, że obecnie rozpoznawany, drugi już wniosek o przyznanie prawa pomocy S. P., z dnia 27 stycznia 2018 r., nie jest tożsamy przedmiotowo z wnioskiem, który był rozpatrzony w postanowieniu z dnia 28 grudnia 2017 r. Wynika to z faktu, że poprzedni wniosek z dnia 16 grudnia 2017 r., dotyczył prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym wyłącznie zwolnienie od kosztów sądowych, natomiast obecny wniosek dotyczy prawa pomocy w zakresie całkowitym. Instytucje te opierają się na innych przesłankach, a więc nie są tożsame, co uzasadnia niezależne rozpoznanie wniosków ich dotyczących w trybie art. 243 i następnych P.p.s.a. Brak jest zatem podstaw do zastosowania w tej sytuacji trybu z art. 165 P.p.s.a., służącego do weryfikacji postanowień niekończących postępowania w sprawie, gdy zmieniły się okoliczności sprawy (por. postanowienia NSA z dnia 20 listopada 2008 r., sygn. akt I FZ 432/08 i z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt I FZ 539/11 - dostępne na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl).