Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Daria Sachanbińska - spr. po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. L. na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie informacji publicznej postanawia: sprostować oczywistą omyłkę pisarską zaistniałą w oznaczeniu sygnatury uzasadnienia sporządzonego do wyroku z dnia 17 stycznia 2008 r., przez zastąpienie sygnatury akt "II SA/Op 20/07" sygnaturą "II SAB/Op 20/07".
Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uwzględnił skargę Z. L. na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie informacji publicznej.
W uzasadnieniu sporządzonym do wskazanego orzeczenia, w oznaczeniu sygnatury akt, wystąpiła omyłka, albowiem zamiast oznaczenia sygnatury II SAB/Op 20/07 wpisano omyłkowo sygnaturę II SA/Op 20/07.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej P.p.s.a., Sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Zauważyć należy, iż jakkolwiek ustawa nie mówi tego wprost, to wykładnia celowościowa wskazanego przepisu uzasadnia pogląd, że sprostowaniu mogą ulegać także niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki popełnione w uzasadnieniu wyroku (por. post. SN z dnia 15 kwietnia 1982 r., I PZ 7/82, OSNC 1982, nr 10, poz. 155). Przedmiotem sprostowania wyroku (uzasadnienia wyroku) mogą być takie nieprawidłowości, które mają oczywisty charakter. Oczywistość wadliwości może wynikać tak z samej natury niedokładności, błędu lub omyłki, jak też z porównania ich z innymi niebudzącymi wątpliwości okolicznościami.
W niniejszej sprawie, nie może budzić wątpliwości, że oznaczenie uzasadnienia sygnaturą akt II SA/Op 20/07 pomimo, iż sporządzone zostało do orzeczenia wydanego w sprawie o sygn. II SAB/Op 20/07, było wynikiem oczywistej omyłki pisarskiej. Wobec powyższego, wskazaną omyłkę należało uznać za błąd podlegający wyeliminowaniu w drodze sprostowania.
Stosownie do tego na mocy art. 156 § 1 i 2 P.p.s.a, orzeczono jak w sentencji.