Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi Prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Paragraf drugi cytowanego artykułu wskazuje, że przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Obowiązek wyczerpania środków odwoławczych przed wniesieniem skargi do Sądu wynika z założenia, że Sąd nie wyręcza organów administracji wyższego stopnia w orzekaniu i nie narusza podstawowej zasady dwuinstancyjności postępowania.
W rozpatrywanej sprawie skarga dotyczy bezczynności Prezydenta Miasta [...], polegającej na niewydaniu orzeczenia o zapomodze z tytułu urodzenia dziecka. Na niezałatwienie sprawy w terminie stronie służy - zgodnie z treścią art. 37 Kodeksu postępowania administracyjnego - zażalenie do organu administracyjni publicznej wyższego stopnia, którym w niniejszej sprawie jest Samorządowe Kolegium Odwoławczego w O. (vide: post. WSA w Warszawie z dnia 22.02.2005 r., I SAB/Wa 176/04, Lex nr 165023). Zażalenie, o którym mowa we wskazanym artykule, jest środkiem zaskarżenia przewidzianym w art. 52 § 2 P.p.s.a., który skarżący musi wyczerpać, by móc skutecznie wnieść skargę do sądu administracyjnego (vide: post. NSA z 06.07.2006 r., I OSK 480/06, Lex nr 188512). W związku z tym, iż ani z akt sądowych, ani z akt administracyjnych nie wynikał fakt złożenia przez stronę zażalenia na bezczynność, koniecznym stało się wezwanie skarżącego do uzupełnienia braku formalnego skargi w tym względzie. Mimo pouczenia w wezwaniu o skutkach nieuzupełnienia braków formalnych skargi, M. S. nie wyjaśnił Sądowi czy skorzystał z przysługującego mu środka odwoławczego. Co prawda, w zakreślonym terminie przesłał do Sądu pismo z dnia 11 grudnia 2006 r., jednak zawierało ono wyłącznie prośbę o wycofanie skargi.
W tym stanie rzeczy należało uznać, że M. S. nie uzupełnił braków formalnych skargi, co uniemożliwiło nadanie jej dalszego biegu, w tym m.in. zbadanie skuteczności jej cofnięcia, a - przede wszystkim - spowodowało konieczność odrzucenia przedmiotowej skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., wedle którego sąd odrzuci skargę, której braków formalnych nie uzupełniono w wyznaczonym terminie.