Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Referendarz sądowy Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. T. na bezczynność Burmistrza Nysy w przedmiocie informacji publicznej na skutek wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy postanawia: zwolnić skarżącego od kosztów sądowych.
A. T. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, skargę na bezczynność Burmistrza Nysy w przedmiocie informacji publicznej.
Na skutek zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu, wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu od skargi w wysokości 100 zł, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi.
W dniu 13 sierpnia 2015 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym), skarżący zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych. Stąd referendarz sądowy przy piśmie z dnia 18 sierpnia 2015 r., przesłał skarżącemu urzędowy formularz wniosku i wezwał do jego wypełnienia oraz nadesłania do Sądu w terminie 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Wezwanie powyższej treści, zostało doręczone skarżącemu osobiście w dniu 20 sierpnia 2015 r., o czym świadczy potwierdzenie doręczenia przesyłki pocztowej (k-37 akt). Skarżący nadesłał za pośrednictwem poczty w dniu 25 sierpnia 2015 r. (data stempla) wypełniony formularz wniosku, w którym powtórzył żądanie zwolnienia od kosztów sądowych. Uzasadniając prośbę wskazał, że przebywa w zakładzie karnym, nie pracuje zawodowo i nie uzyskuje żadnych dochodów, nie posiada także żadnych składników majątkowych. Podniósł, że nie może także liczyć na wsparcie osób trzecich, w pokryciu kosztów sądowych. W oświadczeniu o majątku podał, że wspólnie z ojcem wynajmuje mieszkanie spółdzielcze w [...] o powierzchni 48 m², a w rubryce formularza dotyczącej uzyskiwanych dochodów wskazał, że jest na utrzymaniu Skarbu Państwa (zakład karny). Podał także, że oczekuje na lokal socjalny.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Skarżący zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych, a zatem zgodnie z art. 245 § 3 P.p.s.a. zażądał przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym. Stosownie do art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., określającego przesłanki warunkujące udzielenie prawa pomocy w tym zakresie, przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, który to pogląd referendarz podziela, iż przez uszczerbek utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o którym mowa w przywołanym przepisie, należy rozumieć zachwianie sytuacji materialnej i bytowej strony skarżącej w taki sposób, iż nie jest ona w stanie zapewnić sobie minimum warunków socjalnych (por. postanowienie NSA z dnia 12 stycznia 2005 r., sygn. akt FZ 424/04, niepublikowane).
W ocenie referendarza, w przypadku skarżącego powyższa przesłanka zachodzi, a pogląd taki przyjąć można na podstawie oświadczenia złożonego przez samego skarżącego. Rozpoznający wniosek miał na względzie przede wszystkim fakt, że prawo pomocy jest instytucją, której zasadniczym celem jest umożliwienie realizacji prawa do sądu osobom ubogim, niedysponującym wystarczającymi środkami na prowadzenie sporów przed sądem. Do osób tych zalicza się skarżący, który przebywa obecnie w zakładzie karnym, nie pracuje zarobkowo, nie osiąga żadnych dochodów, nie posiada również zgromadzonych oszczędności. Przedstawiona sytuacja materialna, nie stwarza zatem podstaw do wygospodarowania przez skarżącego środków na opłacenie kosztów sądowych.
Stąd referendarz sądowy, działając na zasadzie art. 258 § 1 pkt 7 P.p.s.a. w związku z art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.