Starszy referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu Violetta Radecka po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego W. K. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w sprawie ze skargi T. R. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Burmistrza Nysy w przedmiocie zasiłku celowego postanawia: przyznać radcy prawnemu W. K. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej T. R., obejmujące wynagrodzenie w kwocie 442,80 zł (słownie: czterysta czterdzieści dwa złote i osiemdziesiąt groszy), w tym podatek VAT w kwocie 82,80 zł (słownie: osiemdziesiąt dwa złote i osiemdziesiąt groszy).
Postanowieniem z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. akt II SO/Op 9/16 referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Opolu ustanowił T. R. radcę prawnego oraz umorzył postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, przed wszczęciem postępowania sądowego w sprawie ze skargi dotyczącej przewlekłego prowadzenia postępowania przez Burmistrza Nysy w przedmiocie pomocy społecznej. Na skutek wniesionej skargi sprawa została odnotowana w repertorium sądowym pod sygn. akt II SAB/Op 46/16 i stanowi przedmiot niniejszego postępowania. Następnie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 28 września 2016 r., oddalił skargę.
Pełnomocnik skarżącego ustawiony z urzędu radca prawny W. K. dokonał w trwającym postępowaniu szeregu czynności procesowych, w tym sporządził i wniósł skargę do sądu administracyjnego, a także zapewnił reprezentację skarżącego w osobie aplikanta radcowskiego, który w piśmie procesowym z dnia 13 stycznia 2017 r. przedłożył opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej. W aktach sprawy znajduje się zarządzenie sędziego sprawozdawcy, z którego wynika, że w stosunku do opisanej opinii o braku podstaw do wniesienia skargi brak jest podstaw do zastosowania art. 177 § 5 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W opinii znalazło się także oświadczenie, że koszty zastępstwa prawnego nie zostały pokryte przez skarżącego ani w części, ani w całości.
Działając na podstawie art. 258 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - zwanej dalej w skrócie: "P.p.s.a." zważono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczegółowe zasady przyznawania wynagrodzenia regulują natomiast przepisy rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805) oraz z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1715). Konieczność zastosowania dwóch rozporządzeń regulujących kwestię wynagrodzenia pełnomocnika z urzędu wynika z faktu, że podczas trwania postępowania sądowego w sprawie, weszło w życie w dniu 2 listopada 2016 r. nowe rozporządzenie uchylające dotychczasowe unormowania. Stosownie bowiem do treści § 22 aktualnie obowiązującego rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., w sprawach wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się przepisy dotychczasowe (czyli rozporządzenie z dnia 22 października 2015 r.), do czasu zakończenia postępowania w danej instancji.