Niniejsza sprawa została wszczęta na skutek skargi wniesionej przed wejściem w życie obecnie obowiązującego rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., wyrok został wydany w dniu 28 września 2016 r., a opinia o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej złożona została w dniu 17 stycznia 2017 r. Do czynności pełnomocnika podjętych w pierwszej instancji będą miały zatem zastosowanie dotychczas obowiązujące regulacje, działania pełnomocnika podjęte w ramach drugiej instancji (złożenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej) zostaną natomiast ocenione na podstawie obecnie obowiązującego rozporządzenia. Na taki sposób zastosowania rozporządzeń wskazują przepisy § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. i § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 3 października 2016 r., które kwalifikują sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, jako czynność wykonaną w ramach drugiej instancji.
Stosownie więc do § 4 ust. 1 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., opłatę ustala się w wysokości co najmniej ½ opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy. W myśl natomiast § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r. opłata maksymalna wynosi w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w sprawie, w której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna bądź decyzja lub postanowienie Urzędu Patentowego - 480 zł. Przepis ten ma zatem zastosowanie w sprawie, z uwagi na jej przedmiot, jakim jest uchybienie terminu do wniesienia odwołania od decyzji w sprawie wymeldowania.
Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., ustalenie opłaty w wysokości wyższej niż określona w ust. 1, a nieprzekraczającej opłaty maksymalnej następuje z uwzględnieniem stopnia zawiłości sprawy oraz nakładu pracy adwokata oraz wkładu jego pracy w przyczynienie się do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności czasu poświęconego na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczby stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjętych w sprawie, w tym czynności podjętych w celu polubownego rozwiązania sporu, również przed wniesieniem pozwu, wartości przedmiotu sprawy, wkładu pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, a także trybu i czasu prowadzenia sprawy, obszerności zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności.
W ocenie referendarza, brak jest w niniejszej sprawie okoliczności, wymienionych w § 4 ust. 2 rozporządzenia z dnia 22 października 2015 r., mających uzasadniać przyznanie pełnomocnikowi wynagrodzenia przekraczającego kwotę wynikającą z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia.