Należy przede wszystkim wskazać pogląd wyrażonym w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2008 r., sygn. akt I OPS 4/08 stwierdzający, że postępowanie w zakresie udzielania pomocy mieszkaniowej przez gminę składa się z dwóch etapów. W pierwszym, wnioskujący o najem lokalu składa wniosek, który podlega analizie i weryfikacji przez właściwy organ gminy. Następnie wniosek jest rozpoznawany przez organ, który rozstrzyga o zakwalifikowaniu i umieszczeniu na liście oczekujących na najem lokalu bądź o odmowie zakwalifikowania i umieszczenia na liście. W tym pierwszym etapie działanie organu ma charakter administracyjnoprawny, bowiem organ decyduje o tym, czy danej osobie może być udzielona pomoc w zakresie jej potrzeb mieszkaniowych, z wykorzystaniem lokali znajdujących się w mieszkaniowym zasobie gminy. Drugi etap postępowania w zakresie udzielania konkretnej pomocy mieszkaniowej, związany jest natomiast z podjęciem czynności cywilnoprawnych, zmierzających do zawarcia umowy najmu. Pierwszy z nich może podlegać kontroli Sądu, ale strona musi uruchomić procedurę przewidzianą prawem miejscowym, czyli wyżej przytoczoną uchwałą z 29 kwietnia 2020 r. Oznacza to konieczność złożenia wniosku według ściśle określonego wzoru i kompletu załączników. Tego skarżący ani przed wniesieniem skargi ani dotychczas nie uczynił.
W tych okolicznościach skarga na bezczynność organu okazała się niedopuszczalna, w pierwszej kolejności z uwagi na brak wniesienia ponaglenia przed wniesieniem skargi.
W takiej sytuacji należało ją odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., o czym orzeczono w sentencji postanowienia. | |
| | |