Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w dniu 1 kwietnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi D. P. na bezczynność Sądu Rejonowego w Opolu w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności nakazu przyjęcia do aresztu postanawia: odrzucić skargę.
Skarżący D. P., pismem z dnia 22 lutego 2011 r., wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Sądu Rejonowego w Opolu w przedmiocie rozpoznania wniosku o stwierdzenie nieważności nakazu przyjęcia z dnia [...], o sygn. akt [...]. W treści skargi skarżący domagał się spowodowania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu nakazania właściwemu organowi administracji publicznej wszczęcia nadzwyczajnego postępowania administracyjnego w przedmiocie stwierdzenia nieważności przedmiotowego nakazu przyjęcia.
Z uwagi na wniesienie skargi bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału II tut. Sądu, z dnia 1 marca 2011 r., skarga przesłana została do Sądu Rejonowego w Opolu, celem nadania jej biegu na podstawie art. 54 § 2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
W dniu 18 marca 2011 r. skarga wpłynęła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wraz z odpowiedzią na skargę, w której wskazano na jej niedopuszczalność.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Skargę podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., sąd administracyjny sprawuje kontrolę nad działalnością administracji publicznej pod względem zgodności z prawem orzekając w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego oraz organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5 podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, oraz skarg na bezczynność organów administracji publicznej w przypadkach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a w zakresie nie podjęcia w ustawowym terminie stosownych działań.
Sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę oraz rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, jak też spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej (art. 3 § 3, art. 4 P.p.s.a.). W związku z tak określonym przez ustawodawcę zakresem właściwości rzeczowej sądów administracyjnych stwierdzić należy, iż obejmuje ona jedynie kontrolę legalności w sprawach z zakresu stosunków administracyjnoprawnych chyba, że ustawa szczególna przewiduje kontrolę sądów administracyjnych także w innych sprawach. Oznacza to, iż w sytuacji braku w tym zakresie szczególnych uregulowań ustawowych, sądy administracyjne nie są uprawnione do orzekania w sprawach wynikających z innych niż administracyjnych stosunków prawnych. Istota stosunku administracyjnoprawnego polega natomiast na tym, iż jedną z jego stron zawsze jest organ administracji publicznej, czy też inny podmiot powołany do realizacji zadań administracji publicznej, który z mocy przepisów prawa jest zobowiązany i uprawniony do władczego rozstrzygania o prawach i obowiązkach drugiej strony, regulowanych przez przepisy prawa administracyjnego.